Geçen Gün

Geçen gün bir oyuna gittim. Geçen gün. Bir. Oyuna gittim. Fuayede bir kalabalık vardı. Aralarında bazı tanıdık yüzler, tanıdık bakışlar… Bazılarına yaklaşıp ağzımı açtım. Yaklaşıp elimi kolumu sağa sola salladım. Yıllar öncesinden kalma yüzlerde, gözlerde, sözlerde çınladım. Sektim onlardan, olduğum yerde sıçradım. Daha salona girmemiştim, oyun başlamamıştı. Ama ben sıçradım. Allah allah, yoksa oyun başladı mı diye düşündüm. Tek sıçrayan ben miyim diye, etrafa şöyle bir bakındım. Tüylerim diken; gözlerden diken topladım. Başkalarını gördükçe, kendimi yine bir başka buldum. Gülesim geldi, aman dedim, toparlandım. “Oyun başlıyor!” dediler. Apar topar salona yuvarlandım.

Sarmallar

Daft Punk'tan esintiler duymayalı, Veridis Quo dinlemeyeli uzun zaman olmuştu. Bana bu şarkıyı dinleten, öğreten arkadaşım aklıma geldi, Alper adı. Onunla görüşmeyeli de uzun zaman oldu. Üniversite zamanları arkadaşlarımla görüşmeye dikkat ederdim halbuki.

Hangi dündeyiz? - III

Hangi dündeyiz? - II

Hangi dündeyiz? - I

Arkadaşlar, gidiyorum ben.

Kendimi okumayalı baya oluyor, kaçıyorum bundan biraz. 

Koşmuyorum ama rahat da yürümüyorum, yürüyemiyorum.

Hissine heyecan duymayı kaybettiğim o kadar çok şey var ki... 

sana mutsuzluk yakışmaz

 

https://youtu.be/O_HsKftR_BU

şarkıyı dinlerken okusana? 

Başlangıcı yıllar, bitişi aylar önce.

Kusma tası doluyor...

nida

gözlerimin önünde bir akciğer

yazdığım kaçıncı mektup, yaktığım kaçıncı ağıt?

acılar mı biter 

gece üç sularının aniliği

Durduk yere gelen bu sıkıntı... hayatımın hiçbir döneminde bunun ağırlığını kaldırabileceğimi sanmıyorum, hiçbir zaman bu duygunun aniliğine alışamayacağım, erteleyemeyeceğim. 

An

Ne de az şey biliyormuşum hakkında, bunu farkettim bugün. Hızla geçen günlerimizin altındaki boşluğa düştüm ve uzunca bir süre kalkamadım yerden.

Sankinim

Geçmişin öylesine karşınıza çıktığı zamanlar vardır. "Nanik!" yapar böyle. Hiç aklınıza bile gelmeyecek, kafanızın bambaşka yerlerde olması gerektiği zamanlarda alır sizi bir zaman yolculuğuna çıkarır. 

Yokmuşum ya da yok olmuşum

Geriye bir ben kaldım demişti öylesine. Şimdi anlıyorum bu cümleyi kurarken bana acıdığını. Ben acınası bir kadınım. En yakın arkadaşı beynini bir kurşunla dağıtmış, kız kardeşine göre deliren, sevdiği adama göreyse yeryüzünde bir başına kalmış biri.

"Yazamadı"

"Eskişehir'e Soğuk Bir Veda"

Bu başlığı, başlıkta yazacaklarımı kafamda kurgulayalı beş gün oldu. O hislerin üzerinden beş gün geçti, ama hala kendilerini parmaklarıma dökebilecek kadar iyi duyumsuyorum. Uzun zaman sonra ilk kez gerçek bir şeyler hissettim sanki.  Sonra memleketime, 'yuvama' döndüm ve... puf.

Sir William Rogers'a

Sir William Rogers beni hiç sevmeyecek

Bu şiiri ona yazdığımı 

    hiç bilmeyecek

Arızalı İşlemci

Düşünüyorum.

Düşünüyorum.

Düşünüyorum.

Tamam geldim. Yapmakla vazgeçmek arasındaki evre(lerden biri)dir düşünmek. Ve de bu ikisinden önce gelir. Yani, düşünmeden yapamazsın bir şeyleri, değil mi?  Değil mi? Yapabilir misin? Yaparsın sanırım. Ki yapan da çok, ama düşünmeden vazgeçemezsin bak ondan eminim. Düşündükten sonra vazgeçtiğim çok oldu çünkü.

Paragrafta anlam belirsizliği

Hayata Tutun(ama)mak - Dallar

Bu Hafta

Önceki yazımla başladığım koskoca blogu karalama sayfama çevirme macerama tek gecelik, tek atımlık öylesine bir gönderiyle devam ediyorum.

Premium Spotify Spotu

Üniversitedeki hızlı zamanlarımda (son sene ve 'üzeri') "bu ne lan" diye başladığım Spotify'ın imansız reklamlarından bıkıp aileden gizli Spotify üyeliği almıştım. Aylık baya ucuzdu o ara, her gün dışarıda yemek zorunda olan bir bebe için çerez parası gibi. Aldık, dinledik. Yaşadık, yaşadıkça yeni şarkılar ekledik. Ekledikçe şarkılarımızda seçici olmaya başladık, yeri geldi büyük aşklarımızı sattık iki-üç günlük zevklere.

istikrarlı hayal hakikattir.

gözlerim birinin bekler gibi sokağın tam ortasında.

mor bir kadın doğurdu beni

tutmuyor iki evin çatısı aynı hizaya. ben de dolmuyorum kusmukla. penceresinden beyaz ve sarı ışıklar saçan binalar, hangi öykünün düşünden kaçtı, ben hangi kayıp karakterim bilmiyorum.

Başlayamamak/Bitirememek

Yazmak istiyorum, yazamıyorum.

Korkuyorum (hala). Beni hor görmesinden, içten davranmamasından... Samimiyetsizlikten korkuyorum lan ben. Dünya üzerinde çok az şey var beni sevdiğim birinin yapaylığı kadar yıpratabilecek. Kalbime ağrılar saplatıp canımı acıtabilecek.

Düşün-

Akıl, insanın en büyük servetidir. Duygular, düşünceler, seller şelaleler... Hepsinin değeri akılımızı kullanabildiğimiz ölçüde artar ve azalır. Katsayıdır akıl. İstersen, şartlar uygunsa ve aklına yatmışsa ikiyle, üçle, onla çarparsın duyguları, istekleri, yapılacakları ve yaptıklarından alınacakları - iyi veya kötü. Aklını arka plana attıkça azalır katsayı değeri, kontrolden çıkar alıp alamayacakların. Duygular esir eder benliğini, zincir vurur zihnine. Duyguların, isteklerin zihnin tornasından mahrum kalması tehlikelidir azizim.

Ses

Gökyüzü, utanmış bir çocuğa benziyordu.

çıplak bir hiç kimse kara

    Damdan düşer gibi söylüyorum: hiçbir şeye ait olmamak ve hiçbir şeyin sana ait olmaması ne fena!

Kar

Kar yağıyor.

Aslanlarıma Engel Olamıyorum

    Kafamın içinde konuşan sesleri susturamıyorum.

Ne için savaşırız?

Parmaklıklar Ardında

Parmaklıklar ardında bir nefes.