Ne için savaşırız?

+Aslı... Ne için dövüşürüz?

-Sahip olduklarımızı savunmak için, korumak istediklerimiz için. Kendimiz ve değer verdiklerimiz için.

+Ezberlenmiş bir başka özdeyiş. Pekala... SEN ne için dövüşürsün?

-... Beni rahatlatıyor dövüşmek. Artık savunmasız değilmişim gibi hissettiriyor. Aciz değilim artık.

+İşte samimi bir sebep. Yaptıklarının gerçek sebeplerini çözebilmen gerçekten güzel. Herkes yapamaz bunu. İnan bana, tanıdığım insanlar arasında acziyete en uzağısın sen.

-Sağol. Öyle sorunca ben de merak ettim ama... Senin dövüşmenin sebebi ne?

+...Öfkemi doyurabilmek. O gözü dönmüşlüğümü. Hiddetimi. Kimseye gerçekten zarar vermeden, vermeyi gerçekten istemeden, içimdeki ilkel dürtüyü bastırabilmek asıl amacım.

-Biliyor musun, bazen görüyorum alıştırmalarında o öfkeyi. İçinde ne kadar tutmak istersen istesen de dışarı taşan, seni tanımayanların farkına bile varmayacağı bir hiddete bürünüyorsun. O kadar yıl böylesine gizli bir öfkeyle yaşamak zor olmalı.

+Heheyy, tahmin bile edemezsin.

-Eğer edemeseydim, Kaan, burada olmazdım.

-Hadi kalk, bir tur daha çalışalım. ...

...

+Bak, bu ilkel gerçeklikle ilgili düşündüklerini, hissettiklerini unut bu seferliğine. Düşmanlarımızı yenmek için dövüşmeyiz biz. Üstünlüğü hedeflememizin sebebi sırf üstünlük değildir. Nihaî hedefimiz korumaktır aslen. İnandığımız değerler ve yakın tuttuklarımız için savaşmak. Saldırmamızın tek gerçek sebebi savunmaktır, zira en iyi savunma saldırıdır. Diğer tüm hedefler bu yönergeye kıyasla ikincil önemdedir.

*...

*Ufkumun açılmasıyla eşek gibi anırmak arasında kaldım.

+...

*Ama güzel deyiş. Doğru yani.

+De mi?...