Kucağında Kutsal Bir Kitap

sana gerçekten

ama gerçekten acıyorum

Cavlasak mı ?

Seni çok özlüyorum.
Seni çok özlüyorum.

Arafta Bir An

İç içe geçmiş şekiller, sesler, hayatlar...

Bilinçaltında verdiği sürekli savaş, yorgun düşürmüştü en sonunda körpe bedenini. Ve şimdi, her şeyin sonunda, algılayabildiği ve anımsayabildiği her şey birbirine geçmişti işte.

Bir güneş huzmesinin sabahı kaplayan sis perdesini aralaması gibi sızdı uykusuna bilinci. Uyuyordu, uyuyacaktı; ama bir an için, uyandı.

Siste Çocuk

                 

               Yağmurlu bir kasabanın ortasındayım. Hava griden bozma bir mavi. Mavi, mutluluk getirmez. Beni de götürmez üstelik buradan. İncir ağaçlarının yaprakları bir kitap kadar büyük, oku diyor tabiat Tanrısı. Tâbiyim ona, bilir en içimdeki sisleri. Sisler kalkmaz hiç, aralığından konuşurum ötekilerle. Ben miyim öteki, siz misiniz?

yanın ve keşkelerim

Keşke o zaman tutsaydım seni, tutabilecekken. Keşke o zaman sarılsaydım boynuna, yıllar sonra rüyalarda boynuma ‘prangalar’ gibi sarmaktansa seni.