ama gerçekten acıyorum
zavallı insan müsveddesi seni
seni savallı
pathetic
yüz karası
saygısız kadın
sayısız kadınlar
birazcık saygıyı bana çok gören
saygısız kadın
halbuki adım sebastian'dı
o kutsal kitapta.
yazıklar olsun sana
yazık oldu
o kutsal sözcükleri barındıran
kutsal kitaba.
sana hayatının
en iyi hediyesini yolladım ben
hayatının en iyi hediyesi ulan!
ben sana ne yaptım
sana seni özel hissetirmekten başka
naptım
allahın cezası seni
seni özlüyorum
senin doğum günün için
sana yolladığım hediye
senin doğum gününde
bana geri döndü
allahın saygısızı
allahın saygısını alamayan
bir Sebastian...
Abinin kitabı ulan
ABİNİN KİTABI
İNSAN ABİSİNİN KİTABINI
NASIL ALMAZ YA
BU KADAR MI SEVMİYORSUN ULAN SEN ABİNİ
Abisini ancak bu kadar sevebilen bir kadın
beni nasıl sevebilsin ki...
Neden
Neden çalıştım ki buna
Neden çabaladım
Çünkü ben aptal bir
orospu çocuğuyum
insanlara hala değer verebilen
aptal bir orospu çocuğu
kimsesiz
annesi belirsiz.
BEN BU DÜNYAYA FAZLAYIM
ben vücuttan atılması gereken
bir safrandan farksızım
Nolur hayat
Nolur tanrılar!
Nolur kader.
Atın beni sindirim sisteminizden
Yoruldum
Vazgeçmemekten
Hala insanlara inanmaktan
Onları doğru yola çıkarmaya çalışmaktan
yoruldum.
Halbuki cürmüm ne?
İşte
Bu kadar.
Of
Of ki ne of...
Her şey için çok geç.
Telefonu yatağın kenarına koydu. Ayağa kalktı. Kitaplığın üzerinde, tozlanan siyah kutuyu aldı. Kutunun içerisindeki kitabı çıkardı. Kapağına baktı.
Parmak Sancıları: Son
yazan
Mehmet Burak Balyan
Odasının kapısını araladı. Yatağına uzandı. Kucağındaki kutsal kitabı kollarıyla sardı. Gözlerini yumdu.
O kapı hiç açılmadı.
ben sandığın kişi değilim.
biliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder