Mayıs 18, 2020. Rüzgarın sesini duyuyorum ve şimdi ölmek istemiyorum. Ağustos böcekleri ötüyor mayıs ayında.
Bir çekiç sesi geliyor uzaktan. Düşüncelerimi daha da derinlere itiyor bu yankı. Yüzme bilmiyorum, elimi tut. Boğuluyorum! Rüzgar içime, içimden esiyormuş meğer. Sen artık buradasın. Ben de tam karşına bedenimi bıraktım. Ruhum bir kıyıda kum süpürüyor. Gelinlik mi? Son arkadaşım giymiş daha yeni. İsalarım affedin beni, ben güneşte hiç yanmadım. Hiç tutulmamış elden düşüyor bir fener. Artık ışığımız yok. Kuyuların en dibindesin. Oradasın biliyorum, kaçtığını bile duyuyorum. Ben mi daha zamansızım sen mi? Bunu hiç söyleyemedim. Şimdi ölmek istemem. İster miyim?
Bir çekiç sesi geliyor uzaktan. Düşüncelerimi daha da derinlere itiyor bu yankı. Yüzme bilmiyorum, elimi tut. Boğuluyorum! Rüzgar içime, içimden esiyormuş meğer. Sen artık buradasın. Ben de tam karşına bedenimi bıraktım. Ruhum bir kıyıda kum süpürüyor. Gelinlik mi? Son arkadaşım giymiş daha yeni. İsalarım affedin beni, ben güneşte hiç yanmadım. Hiç tutulmamış elden düşüyor bir fener. Artık ışığımız yok. Kuyuların en dibindesin. Oradasın biliyorum, kaçtığını bile duyuyorum. Ben mi daha zamansızım sen mi? Bunu hiç söyleyemedim. Şimdi ölmek istemem. İster miyim?
Ocak 1,2019. Ben miyim o masadaki? Var mıyım gerçekte orada? Bu muhakkak bir fotoğraf olmalı, orada öldüysem. Mezar taşım diye kimin gönlüne gömdüyseniz beni, ne olur çıkarın nefes alamıyorum. Şimdi ölmek istemiyorum...Bir masalı şarkı zannetmiştim. Zannetmiş miydim?
Haziran 6, 2019. Şimdi öldün canımın içi. Ben neredeysem, en yakın dolapta durur beyaz gömleğin. Hala benim yanımdasın gibi. Durduğun bu arnavut kaldırımı benim gecem, bana bıraktığın bu karanlık... Ardından çağırırken beni, ne düşündün? Zamanım var mı? Nefes alamıyorum. İsalarım senin yanında mı? Onlara süt vermeli Meryem'i. Benim hiç kimsem yok. Dokunmuyor ellerim, gözlerim, kollarım... Büsbütün karşımda duruyor beyaz bir duvar. Adımı söylerken yüzünün her defasında güldüğünü görüyorum. Sen benim adımı kahkahası olmadan söylemedin hiç. Gittiğinden beri, herkes de gitti. Bak bu yağmurlu günde Ankara'da bütün arabalar annelerini arayan kaplumbağalar gibi. Mezarının yanındayım. Ness ona sarılmama izin vermedi. Sanki seni öldüren bendim. Bir daha kimse bana zamansızca sarılmadı. Omzunla göğsünün arasında dinlenmek istiyorum. Çok yoruldum ama şimdi ölmek istemiyorum. Boğuluyorum! Bir masal kahramanıydım ben. Değil miydim bir kahraman ?
∞ Geç oldu. Rüzgar benmişim. Kendi kendimi sürüklemişim. Uyumak istiyorum. Uyanınca İsalarımı da al ve dön istiyorum. Geç oldu, tarasana saçlarımı,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder