Geçmeyen, dinmek bilmeyen bu acıyı bir ömür anlatsam yine de sanki bir yerlerde bir şeyler eksik kalacakmış gibi hissediyorum. Nasıl anlatacağımı bilemediğim, kelimelerini seçemediğim, yaşadığım bu tarifsiz acıyı hangi kelime tam anlamıyla karşılayabilecekti?
Hangi kelime bir duyguyu tam anlamıyla karşılayabilir ki zaten.
Konuşmadan da bir şeyler hissettirebilir miyiz?
Oturduğumuz masada bakışarak konuşamaz mıyız?
Seni seviyorum'u konuşmadan anlatamıyor muyuz yani. Bakışlarımızla da anlatamıyor muyuz gökyüzüne özlemimizi, illa haykırmak mı gerekiyor?
Belkide bizim anlatmak istediğimiz, karşı tarafında anlayamadığı, fütursuzca kullandığımız bu kelimelerin bu hâle gelmesine biz sebep olduk. Bu özel kelimeleri koruyamadık, herkese kullanıp sıradanlaştırdık. Orada burada, gönül eğlencesine dönüşen ilişkilerimizde sarf ettiğimiz bu kelimeleri epeyce kirlettik biz, dikiş tutmaz gönüllerimiz hor gördü bu kelimeleri, acımasızca ayaklarımız altına alıp kirlettik. Körelttik.
Bizden geçti artık, biz bu kirli, duygusuz ve samimiyetsiz kelimeleri kullanmaya mecburuz.
Ama;
Gelecek için, temiz kelimler üretmeliyiz. Bir duyguyu karşılayabilen, karşındakini sarıp sarmalayan, duygu dolu hissiyatı bol kelimeler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder