Örümcek ağları ile doluydu gönlüm
Beni ilk öptüğünde
Aklım karıncalanıyor şimdi
Gözlerinde dönüyor artık dünya
Sonbaharda sallanan yapraklar gibi
Bir gökdelenin tepesinde oturuyorum
Dur durmazsan düşerim
Gönlüm sallansın
Gönlünün salıncağında
Terk edilmiş bir park
Çekmecede unutulmuş bir mektup gibi
Şimdi hayat
Gönlümün tozunu alsana yine
Bütün kiri pası
Sonra geç şöyle yanıma
Bir de demli çay şekersiz
Sen açık içersin annem gibi
Bir gülüşün yeter bana
Tüm yıldızları derleyip toparladım
Serdim pencerene
Bilirim seversin geceleri gökyüzünü
Deniz yok belki büyüdüğüm yerde
Sen denizi de seversin ama
Ben yüzme bilirim
Bilirim bilmesine de
Gözlerine dalıp gitmek başka
Gözlerin fırtınalı bir deniz
O denizde boğuldum ben
Boğuldum ve yeniden doğdum
Gözlerinden öpüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder