Ucuz huysuzlukların ucuz saplantıları baş göstermeye başladığı sırada hissettirmişti varlığını. Ölülerin mezarda sessizliği bozan faniye duydukları öfkenin aynısını taşıyordu ruhunu tanımayan insanlara karşı.
Rüyalar kadar gizemli duruşlar içerisindeyken aynı zamanda düş kadar yaşanmak istiyordu. Ben ucuz yaşantı, ucuz düzenlerde ucuzlaşmaya başladığımda, o bakmaya cesaret edemeyeceğim kadar değerliydi. Ben sıradanlıklar içersin de, sıradan insanlarla , hatta ruhunun varlığını unutan insanların yanında taşlaşmaya başlamışken hayretler içerisinde kaldım ruhunu bedeninden çok hissettirmesine.
Lakin ben ona ne tam gel diyebildim, ne tam git diyebildim.
O da ne tam gelebildi, ne tam gidebildi.
Azaze.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder