şizofrenik.

 -Ruhsal paronayaya sahip diyorlar bana. Deliymişim onlara göre. Mantıklı düşünemiyor muşum. Sağlam kararlar veremiyor muşum. Kendimle bile yüzleşmeye korkuyormuş.
Bu yüzden kafamda seni oluşturmuşum seni suçlayıp seni yok etmek için çabalıyor muşum. Aslında bu benim yok oluşummuş. Her şeyi kolay yoldan halletmek peşindey mişim. Ve en komiği de insanlara ihtiyacım varmış.

 - Buraya kadar haklı oldukları ortada.

- Hadi ordan kıçını kurtarma çabasındasın orospu çocuğu. Varsın ve hayatımı siktin. Bunları da mı kafamda oluşturdum. O yalnız geceleri, yastığımın gözyaşlarımla yıkınışını, insanlardan uzaklaşışımı, zaten insanların bunları istediklerini de mi kafamda oluşturdum. Yapma sen de mi onların tarafındasın?

- Senin tarafın onların tarafı diye bir şey yok sende biliyorsun.

-Biliyorum çünkü sen öğrettin. Çünkü varsın çünkü insanların güçsüz ve acizliklerinden taraf oluşturduklarını aslında evrende en aciz taraf olduklarını ve seçin gibi şanslarının olmadıklarını sen öğrettin.
Ayrıca; sırf temiz sevginin artık var olmadığını,insanların annelerinden bile nefret edebileceklerini, sevişmenin saflığının unutulduğunu, arzunun artık sadece şehvet ve günah olduğunu , benim bunların dışında bir varlık  olduğumu sen öğrettin. Hepsini beynime, kalbime ve zihnime vücuduma sen yaydın. Yavaş yavaş ama kalıcı.

-İyi bi öğrenci oldun.

-Yani onlar değil ben haklıyım değil mi?

-Onu kastetmedim.

-Neyin var senin? Günlerce , aylarca bu odada bana neler yaptığını anlattığını unutun mu ?

-Unutmam mümkün değil. Zihninle sevişmek gibiydi. Çırılçıplak zihnin benim,bende bana ait olanı aldım.

-Kes şunu ben senin değilim. Ben O'na aşığım.

-O seni istemiyor.

-Uzağım diye oluyor. Aslında, aslında istiyor ama araya şehirler giriyor ulaşmak mümkün olmuyor.

-Buna inanıyor musun gerçekten. Şehirlerin ne önemi var ki. Ben senin için o güzel zihnin için kaç ruh öteden geldim bir bilsen.

-Senle O aynı değilsiniz.

-Evet ama aşk aynı.

-Tamam tamam yeter bu kadar. Beni yalnız bırakmalısın ihtiyacım var sensiz düşünmeye.

-Bensiz olamazsın neden kabullenmiyorsun. Az önce kendin söyledin içine işledim yavaş yavaş ama kalıcı.

-Onu sevdiğimi biliyorsun.

-Sende seni sevdiğimi biliyorsun.

-İnsanlara bunu anlatamam. Seninle konuştuğum için bile deli dediler. Bunu nasıl açıklarım.

-İnsanlara bunu anlatmak zorunda olmadığını biliyorsun. Onlar bir hiç. Düşünceleri de. Ama sen değerlisin, gördüğü ve hissettiğim en güzel ruhsun.

-Gel al beni o zaman.

-Ben seni çoktan aldım. Sen sadece kalbini dinle ve hisset.