Islanmış Hayaller

Biraz ölesim var bugün. Dünden çok yarından az bu isteğim. Lakin   ölü bir ruhu öldürebilen kimseye rastlamadım ben, ta ki seni görene kadar.
Sen öyle bir öldürdün ki beni bir kerede ölemeyeceğimi bildiğin için hayal kırıklarımı batırdın kalbime. Hayal kırıklarımı kullanmak için ise aşık ettin beni kendine. Giderken ;"Bitti" dedin. Neden bitti,ne için , kimin için bitti diye sormadım. Sadece " Tamam" diyebildim sana. İçinde binlerce duygumu barındıran o kelimeyi,hayal kırıklıklarım kalbimin üstüne cam gibi saplanmışken ağzımdan  sadece "Tamam" kelimesi çıkabildi. Belki bu kadar kolaydım onun için diye düşündün, bu kadar basittim, tek kelimeliktim onun için diye düşündün ama bilmedin içimde yaşanan alaborayı. Anlamadın kıyıya çarpan kağıttan hayallerimin hissetiklerini. Ben seni öyle bir sevdim ki; limanım bildim kağıttan hayallerimi o limana sığındırdım. Peki ya sen, sen ne yaptın? O limanı yıkıp kağıttan hayallerimi ıslattın.  Şimdi ne mi var elimde? Üstünde ağır bir yük olan kalbim ve alaboraya denk gelip limansız kalan hayallerim. Sen kendini " Tamam" kelimesiyle bitecek kadar hafif gördün ama o kelimenin barındırdığı anlamları bilemedin.