Saçmalanmaz Taranır

 Canım yazmak istiyor ama ne yazacağımı bilmiyorum. Kelimeler gözlerimden fışkıracak gibi, kafatasımı içeriden kemiriyorlar.
Anlamlı bir bütün olmak istemiyorlar ama, bir yüklemle sonlanmak istemiyorlar, ya da bir özne tarafından gerçekleştirilmek. Sadece duyulmak istiyorlar. Anahtar kelimeler. Anahtar kim? Anahtar sen misin? Anahtar o mu? Anahtar nerede? Koltuğun altında. Anahtar nasıl? Anahtar iyi mi? Nefes alıyor mu? Nefes alsın yeter. Peki her nefes alan nefes alıyor mu? Nasıl yani? Niye saçmalıyorsun kazan dibi gece gece. Saat 3 ü çeyrek geçiyor. "Uyu uyu artık" diyor Ecem Anne. "Konuşuyorlar" diyorum. "Kim?" diyor. "Kelimeler" diyorum. Bizde edeptendir, birinin lafı kesilmez. Kelimeler konuşsun sonra uyurum. Ne diyordum? Anahtar diyordum. Anahtar koltuğun altında diyordum. Koltuk nerede? Dağa kaçtı. Dağ nerede? Aramızda. Aramıza dağlar girdi. Amerika'dayken bile aramızda dağlar yoktu. Şimdi taş çatlasa arabayla yarım saat uzaktasın ama aramıza dağlar girdi. Ferhat niye dağları deldi? Ferhat mıydı delen yoksa başkası mı? Ahmet mi Mehmet mi Ali mi Osman mı? Her saniye bir genç bir dağı deliyor ama haberiniz yok sevgili okurlar. Anca Ferhat'ı Kerem'i bilin, konuşun. Popüler olanları konuşun, ne Ferhatlar Keremler görüyoruz her gün ölü gibi. Adam reklamını yapamıyor ondan, dedim ya ölü gibi. Yoksa onlar da popi olurlardı. Heştek nepe Zack Hemsey-The Way. Çal zek amca çal. Yolumuzu kaybetmişiz, bari senin "Yol" şarkınla yolumuzu bulalım. Ama çok gitmeyelim, ışıklarda ineyim ben, müsaitse. Hıı, değil mi müsait. Ne zaman musait oldu ki ışıklar. Ya da ne zaman doyduk gitmeye. Doymadık ki. Lak diye durunca da kem küm ettik, ağladık zırladık, gözlerimiz şişti, fevrimiz döndü. Ha belki biraz erken durdu orası ayrı, ama illa duracaktı. Yalansa yalan de. Ya da deme. Bırak bu yalanla avutayım kendimi.