Densizce girmiştiniz hayatıma değil mi ? En umutsuz anımda,en çaresiz halimde. Hoş gelmiştin kirpiklerini sevdiğim.
Öyle bir geldin ki gecelerin bitişi oldu hayatımda. Bir güneş gibi geldin. Yazlarım başladı,yollarım uzadı. Sen geldiğin anda öyle bir kokuyla geldin ki bu kokuyu tarif etmek mümkün değildi sanırım. Hafif tatlı hafif ekşi.. Kalakaldım öylece o sertliğin en yumuşak halinde. Bir gülüşün vardı ki havayı güldüren cinsten. Benim sağanaklarıma güneş olmuştun bir anda.. Tüm yaralarıma merhem olmuştun resmen. Öyle bir yakmıştın ki beni kendi ateşinde yanan bir leyla misali.. Ve sen bana dokunduğun anda tüm izlerle bana yeni bir ben kazandırdın.. Sonra gittin öylece. Sessiz bir şekilde. Böyle bir gelişe bu sessizlik yakışmadı biliyor musun ? Şimdi ben ne yapmalıyım ? Kendi ateşimde yanıp küle dönsem ? Olmaz dönemem ben senin ateşinde yanarken sensiz kül olmak yakışır mı hiç. Şimdi biliyorum en sessiz anımdayım. Belki de senin sessiz gidişin benim en büyük fırtınam olmuştu. Ve ben mühürlendim. Kalbimden,dilimden,nefesimden.. Şimdi ne o kokunu tarif edebilirim tam anlamıyla ne de ciğerlerime o mutluluğu doldurabilirim. Hele ki kalbimi birine açmak.. Kalbim yokmuş gibi hissediyorum artık. Evet benim bir kalbim yok. Kalbimi kaybettim. En masum en saf haliyle yanarken kaybettim. İstesem bulabilirim belki. Belki bir sürü merhem sürüp onu iyileştirebilirim ama sanki bu sana verdiğim sözleri çiğnemek gibi.. Seni aldatmak gibi. Şimdi diyeceksin ki "ben artık senin değilim ne aldatması". Sen benim olmayabilirsin ama ben hala seninim belki de bu yüzden. Senden ne kaçmaya ne de gelmeye halim var. Ben çağırmasam ama sen gelsen ya. Bir gece koşsan gelsen gündüzlerim olsan . En densiz en dengesiz halinle gelsen. Sadece gelsen.. Ve sana kapımı açsam baksam bir kere sarılsam bir kere öpsem bir kere kokunu çeksem... Hoş gelsen tüm mayhoşluğunla.. Ve ben yine kirpiklerini sevsem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder