A'yı en kibirli seçtim mesela. Alfabenin ilk harfi çünkü, birinci harf. O'yu en şişkosu seçtim. I yı sıska ve aptal, İ yi sıska ama kafası basan seçtim. "." da kafası oldu yani anlayacağınız. "D" yi bira göbekli biri gibi hayal ettim, "S"de tripli bir kız olsun dedim. En yakışıklısını da "M" seçtim, neden bilmiyorum. Böyle saçmaladım saçmaladım, sonra dedim ki en derbeder kim olsun? Sonra en derbederi de "Ğ" seçtim.
En derbederi Ğ olmasın da kim olsun ki zaten. Hiç "Ğ" ile başlayan kelime gördünüz mü hayatınızda? Görmediniz tabi, çünkü "Ğ"yi hor görmüşler hep. Dışlamışlar, "Senden bir kelimeye baş harf olmaz" demişler. Bir çok kelimeye, bir çok eke gelmiş "Ğ", kelimelerinizin telaffuzunu güzelleştirmiş, içinde bulunduğu eklerle ona anlam katmış, ama birimiz de onu bir kelimenin başı olma şerefini nail görmemişiz... Ayıp lan bize.
Sonra ne yapsam beğenirsiniz? Benzetme yaptım. Dedim ki "Her insanın hayatı bir kelime olsa, o kelimedeki her bir harf de bir insan olsa...".
Ğ, insanların hayatına girip, onları mutlu eden, gülümseten, yoluna ışık olan, dertlerine derman olan, yüzündeki gülücük olan, gözündeki yaş olan, iyi günde kötü günde hayatına girdiği insanların hep yanında olmaya çalışan, ama eninde sonunda yine yalnızlığa terk edilen insan olarak hayal ettim. Kişilerin hayatlarına anlam katsa da, kolaylık sağlasa da, hiç bir kimse tarafından hayatının "baş tacı" yapılmayan bir insan olarak hayal ettim.
En son da kendime bağladım, "Ben senin hayatında bir "Ğ" idim. Mastar halinde bir kelimeyken, senin sonuna gelip hayatını değiştirdim; kolaylaştırdım, okunası yaptım, anlaşılası yaptım, cümleye eklenesi yaptım. Seni başka kelimelerle bir araya getirdim, başka hayatlarla tanıştırdım. Elimden geldiğince sana yardım etmeye, derdine derman olmaya, iyi günde, kötü günde yanında olmaya çalıştım. Ama ne olursa olsun "baş tacın", "ilk harfin" olamadım.
Çünkü ben bir Ğ idim".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder