Hamileydi kadın,
Doğurdu bir dünya güzeli.
Doymadı insanoğlu,
İkinciyi istedi.
"Olmaz!" dedi,
Bırakmadı kaderi.
Yeşerdi 5 kere,
Burnuna kadar çiçeği.
Hep yarıda kurudu,
Hasret kaldığı meyvesi.
Yorulması değildi onu üzen.
Ya da umutları boşa sarf ettiği.
Son kez dedi,
Bir daha asla.
Taşıdı 9 ay boyunca,
Yaşam enerjisini.
Gün geldi çattı,
Var gücüyle ıkındı.
Ağlamayınca bebek,
Bütün dünyası yıkıldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder