Eksik bir şeyler var. Tam kestiremediğim, yerini ise katiyen dolduramadığım. Kimi zaman huzur diyesim geliyor, kimi zaman sevilmek. Bazen ise sevmek diyip susuyorum. Özlüyorum; birilerini, bir şeyleri. Neyi ya da kimi sorularının cevabını bulmaya korktuğumu özlüyorum.
Yarım kalan bir şeyler var. Nefeslerim bile yarım şu sıralar. Tamam işte dediğim her an bir yumru oturuyor içime. Her kahkahamın sonunda bir sen düşüyor içime. Sızlıyorum. Kaçıyorum. Tekrar kahkahalarım. Tekrar, tekrar ve tekrar o kısır döngü.
Bir yumru oturuyor içime her tebessümde. Bir şeyleri yarıda kesmeyi hobi edinmiş bir yumru. En çok da seni. Tam koşmak istediğim anda sana, yolumu kesen o yumrudan bahsediyorum. Adını geçirdiğim her an gelen o bi anlık boşluktan. Sana attığım her adımda, sen dediğim her cümlede bir nefes, lakin tamamlanamayan. Dudaklarımın arasında sıkışıp kalmış bir sen. Söylemek istediğim, söyleyemediğim; susmaya ise kıyamadığım bir sen içimde. Diyorum ya, eksik bir şeyler var diye. Sen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder