Çok büyük bina yığınları arasında, beton bir dünyada yaşıyoruz, a dostlar. En son ne zaman göğe baktınız? Ya da şöyle sorayım, en son ne zaman gerçekten mavi bir göğe baktınız?
Çok değil, bir kuşak öncesinin çocukluğunda göğü çocukların kahkahaları, uçurtmalar, kuşlar, bembeyaz bulutlar kaplarken şimdi göğü duman, kin, sevgisizlik ve bomba sesi kaplıyor. Bu sizin eseriniz, dostlar. Bizim, hepimizin eseri. Hepimizi sarıp sarmalayan kocaman göğü bile aramızda pay edip, koruyup kollayamadık, onu da mahvettik. En azından bi iki aşk kalsaydı geriye, ya da şarkı..? Aaa, şarkı var:
https://www.youtube.com/watch?v=1C51cRB7jxg
Çivitli, mavili, sevgili şarkı. Gerçi sonradan bu güzelim şarkı da elden düşüp mola yerlerinde anons öncesi kullanılmaya başlanıldı, neyse.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder