Hep daha iyi biri olmak için uğraştın, ihaneti öğrendin sonra ihanet etmeyi öğrendin; okumayı öğrendin lâkin neyi okuman gerektiğini çok geç öğrendin, ya da hâlâ öğrenemedin mi? Aynaları öğrendin fakat kendini gördün aynanın yansıttığında, arkandakileri görmedin; merhaba insan biz de buradayız! Olduğumuz gibi kalmadık büyüdük biz de, düşünce yapılarımız tekrar tekrar şekillendirdik; bir kalıba oturtmaya çalıştık biz de, tahmin ettiğinden çok çaba sarfettik. Hani beş para etmediğini düşündüğün insan var ya, arkanda duruyordu, sen dönüp bakmaya zahmet etmedin lâkin o belki de paha biçilemez biri oldu, sen onu konuşmaya devam ettin, o arkandaydı hep dinledi, sen onu gördüğünde hemen gülümsedin çünkü canın kankan değil mi? Sen arada sırada arkana baktığında gördün onu ama o seni hep gördü, bildi hatalarını da bildi; gördü seni değiştiğini de bildi. Sen de arkana daha sık baksaydın onun değiştiğini görebilecektin ama ne gerek var arada bir bakarsın, rastgelince çok seviyormuşçasına kucaklarsın, başka türlüsü yorar seni; dürüst olmak çok zor arkanı dönmeden atıp tutmak çocuk oyuncağı.
Niye tanımaya zahmet edesin insanları? Ama çok da iyi kalplisin, diğerlerinin tanımasına da fırsat vermeden hemen anlatırsın, maksat diğerleri de tanımak için yorulmasın (çok biliyorsun ya nasıl biri, senden iyi kimse bilemez)
Çok insanın hakkına girdin ama olsun nasılsa ihanet etmeyi sen de çok önceden öğrenmiştin.
İnsanlar değişir, insanların değişmesine dünyayı düzene koyan izin veriyorken size fikrinizi soran olmadı.
İnsanların mutluluğuna iç huzuruna, insanların insan olmasına o kadar çok engel oldunuz ki etraf huzursuz insanlarla doldu, depresyonun önü alınamadı çünkü aynada sadece kendimizi gördük.
Merhaba insan! Arkanda dünya kadar insan var, hepsi değişiyor, değişime engel olma, az bi çeneni kapalı tutmayı öğren mesela, bırak sadece senin dünyan güzelleşmesin, başkalarını mutsuz ederek ve bunu göz ardı ederek daha ne kadar süre mutlu olabilirsin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder