İnsan ayrı bir huzur buluyor bu saatlerde, sevdiğinin kokusu, o içini gıdıklayan esintiyle daha da hoş geliyor burnuna.
Sokak lambaları bir bir sönmeye başlıyor sonra. İşte tam o zaman çıkıp balkona etrafı izliyorum. Şehrin en mükemmel sessizliğinde kayboluyorum. Sanki en temiz havayı içime çeker gibi alıyorum nefeslerimi. Sonra başlayınca otobüs sesleri, uyanınca şehir kapatıyorum perdelerimi dış dünyaya. Işte o an benden mutlusu yok. Bana kalırsa böyle küçük mutluluklar yetmeli insanlara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder