Poetika'ma Kar Yağar

Seheri ayrı, ikindisi ayrı Mecnûn eder insanı bu şehrin.
Siliniverir sislerin arasında senin de buğulu gözlerin.
Poetika'ma kar yağar, ben seni özlerim
Bu güzel havalarda sen de ayrı özlenirsin.


Değer dudaklarıma usul usul her kar tanesi
Yalancı bir rüzgar eser, kendimi senin yanında bulurum
Kusunca ciğerlerin beni hapsettiğin o nefesi 
Bakarsın bundan böyle melekler gibi özgür olurum

Poetika'ma kar yağar, gözlerin zihnimde yaldızlı bir mühür 
Ve ben ikimiz için bir aşk dilerim -kimse bilmeden- bir ömür 
Seni bulurum dudaklarıma değen her kar tanesinde usul usul
Gel, sen de onlar gibi, yalnız bir ikindi vakti Poetika'mdan süzül 

Bunun bi tarifi yok işte
Bir karanfili baş aşağı tutmak gibi seni sevmek
Çevirsem yaprakların dökülecek,
Çevirmesem bu şair kokuna hasret gidecek.

Şimdi kar tanelerini yeryüzüne konduran her melekten tek dileğim 
Her şiirime yazdığım, okuduğum her şiirden anladığım:
Senin olmadan ölmemeliyim.

Poetika'ma kar yağar,
Ama aklımda sen olduğundan gönlüm hep bahardır.
Bu şehirde mevsim ne olursa olsun
Benim için yaz, beni sevdiğin kadardır.