Özledim adam. Çaresizlikten gözlerim yaşardı. Boşluğa sarıldım kaç gece.
Kaç gece canının sağlığına dua ettim. Her gün konuşmak yetmedi. Dizine yatmadan anlatamayacağım şeyler var. Pazar kahvaltılarımızın tadı tuzu yok. Sensiz her şey biraz eksik, biraz boş, biraz anlamsız. Gecelerim sığ sen gittin gideli. Lâyık olmaya çalıştığım adam çok uzaklarda. Nasıl dertlendiğini görmüyorum ya artık, iyice unuttum derdimizi. Beni böyle görmeni hiç istemem. Çünkü bilirsin, hanidir en çok korktuğum şey seni hayal kırıklığına uğratmak. Seni hayal kırıklığına uğrattım adam, gayrı yaşamak hep biraz eksik, hep biraz yarım. Havalar da güzelleşiyor. Gel. Hayatın acı olan yanlarını bir kalemde sileyim. Bütün acılar hoş gelsin, yeter ki sen gel. Acılarımın bir anlamı olsun. Böyle özlemek ne garip, ne yoksul, ne çaresiz, ne ağlamaklı. Hayatın bir yanı hep özlem işte. Keşke hep çocuk kalsaydık, arkamızda özlenecek şeyler bırakmasaydık. Anılar mesela, insanlar, mekânlar, zamanlar, mesajlar, bakışlar... Özlettin adam, bu sefer hakikaten özlettin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder