Okyanus

Bembeyaz kağıtların üzerindeki siyah leke gibi hissediyorum kendimi. 

Sanki şu lanet olası dünyayadaki bir gerizekalı benmişim gibi!

İnsanlara ne çabuk kanıyormuşum,

ne çabuk aldanıyormuşum

ne çabuk güveniyormuşum. 

Gözümü kapatıp görmemeyi tercih etmişim. 

Sevdiğini, sevildiğini hissederek koşmuşum tüm o okyanusları. 

Batmak varken koşmak niye o koskoca okyanusun üzerinde? 

Görsem de zararlarını aldırmamışım. 

Keşke aldırsaymışım. 

Bi limanda durup soluklansaymışım. 

Ölmek yerine görmeyi tercih etseymişim

Onu bulmaktansa kendimi bulsaymışım. 

Bi müddet sonra yorulunca

Koşmaktan vazgeçiyorsun. 

Sonunu bilmene rağmen pesediyorsun. Bırakıyosun kendi o sonsuz boşluğa. 

Soğuk

Fazla soğuk. 

O sonsuzluk sandığımdan daha korkunç soğuk. 

Tüm o soğukluğu iliklerime kadar hissediyorum. 

Boşluğa düşerken bedenim

Sanki boşalıyor tüm o zihnim

Masmavi o sonsuz okyanusum

Battıkça kararıyor. 

Kollarımın arasından soğuk su geçtikçe

Titriyorum

Anılarım da geçiyor 

Ve en derinde, 

O simsiyahın içinde,

hiçleşiyorum. 

Uzaktan güneşin kararışını izliyorum. 

Su soğuyor,

Ben üşüyorum. 

Bak, en dibe batıyorum. 

Tebrik ederim,

Hep bu değil miydi amacın? 

-