"Küçük bir kadın, beni çok büyük sevdi." diyeceksin. Unutma.

Eskiden gülerek eğlenerek kurduğumuz hayaller artık canımı yakar oldu. O ufacık bedeniyle koca bir aşk büyüten kalbime batar oldu. Seninle birlikte hayallerinde gideceğini düşünmüştüm. Hayallerimizin. Giderken onları da alırsın sanmıştım. Ama hepsini bırakıp beni birlikte kurduğumuz hayallerin içine hapsedip gittin. Onlar bizim hayallerimiz-di. Artık sen olmadığına göre biz olmadığımıza göre hayallerde boş. Acıtmaktan başka bir işe yaramıyorlar artık. Biliyor musun hayallerde hep benimlesin. Hayallerde hiç gitmedin. Orada benimsin hala. Hala biz varız. Oysa sen artık başka tenlerde başka gözlerde arıyorsun aşkı. Başka ellerden tutup ilerliyorsun bu hayatta. Ve birlikte kurduğumuz hayalleri tek tek yıkıp beni de o enkazlara hapsedip başkasıyla hayal kuruyorsun artık. Artık biz yokuz. Sen ve ben. Hatta sen de yoksun artık sadece ben. Nefes alamıyorum artık. Yavaş yavaş ölüyor içimdeki sen. Sen öldürüyorsun onu. Acımadan bir an bile düşünmeden öldürüyorsun onu. O’na her dokunduğunda biraz daha ölüyor içimdeki sen. Her gün yavaş yavaş kaybediyorum onu. Çocukken kurduğum tüm hayallerin gölgesindeyim şimdi. Tüm umutlarımın yıkıldığı zamanlardayım. Aşk dendiği zaman içim hep buruk,hep acıyor.Hayat bana kaçma şansı vermedi, belkide verdi ama ben fark edemedim, ben beceremedim.Yanımda sandıklarım meğerse hep karşımdalarmış. Aşık olduğum adam hep kandırmış beni, hep eğlenmiş. Ben saf aşığı oynamışım tüm hayallerimde, korkularımda. Artık ne zaman saatleri birbirine denk getirsem seni unutmayı diliyorum, bir daha karşılaşmamayı. Rüyamda bile görsem sabah gözümü açtığımda seni karşımda görmemeyi..Kaç gün geçti ayrılığın üzerinden, kaç saat ? Ne zaman sana yazsam ağlıyorum, ne zaman düşünsem..Neden hala unutamıyorum seni?
Ne yaptın bana, aşktan başka..Düşünüyorum, hatırla​maya çabalıyorum olmuyor. Yapamıyorum. Büyüle​nmiş gibiyim. Belki de ben senin en çok zor tarafını sevdim, ulaşılamayan tarafını. Herkes neden hep mutsuz olduğumu, neden hiç konuşmadığımı, neden her söylenen söze, her çalınan şarkıya ağladığımı sorup duruyor. Neden sevgilim? Sence onlara ne cevabı vermeliyim? Senin acımasız davranışlarına mı, gidişlerine mi, sevmiyorum deyişlerine mi üzüldüğümü söyleyeyim? Söyle! Ayrılıktan sonra ölüme kaç gün kaldı,kaç saat?
Geceler kapandı gözlerimde..Neydi bilmiyorum! Uzanıp tutuvermek istedim; olmadı..Zaman dolmamıştı..Uzaklara gülücükler dağıtmaya başladı gözlerim. Kalbimdekiler ise sessiz film gibi teker teker oynayıp gittiler.. Küçücükken ben ,binlerce kelime döküldü yüreğimden. Ve her kelime daha çok yordu beni. İhtiyacım olan neydi bilmiyorum. Belki de anlık bir şey. Kelimeler yüklemek yüreğime; bazen ise beynime her geçen gün daha zor geliyor. Zamanını tahmin etmek zor elbette. Her zaman ki gibi göz açıp kapayana kadar geçmiyor zaman. Gerçekten bilmek istemiyorum. Yalnızca zamanımı çalan o zavallı çığlığı yakalamaya çalışıyorum. Rüyalarımda dilekler tutuyorum. Ama sen yine yoksun. Oysa ki yalnızca yanımda olmanı istiyorum..
Tam tekrar unuttum dedim, belki de başkasıyla avunmaya çalıştım.İnan sen gittiğinden beri ne yaptığıma ne yapmaya çalıştığıma anlam veremiyorum. Her şeyin dengesi değişti, allak bullak oldu hayatım. Tekrar karşıma çıkmanda neyin nesi söylesene.O gereksiz karşılaşma. Daha da çok özlememe, yaşananları hatırlamama sebep olmaktan başka neye yaradı? Bir insana acı vermek hemde deli gibi sevdiğini bile bile bu kadar mı zevkli bu kadar mı kolay? Mutlu çift görmek istemiyorum artık.Sayende hayata bakış açım değişti Yaşananlara, konuşulanlara,​ kalp kırıklıklarına, sevinçlere perde çekeli çok zaman oldu. Oysa ben tüm bu olanların bu dereceye gelmesini istemezdim.Sadece biraz sevmeye çalışmandı istediğim. Söylemek istediğim ise seninle her konuştuğumda boğazıma takılı kalan şey.Benim sevgim senin nefretin. 
Evet gittiğinden beri yazıyorum sana. Kim bilir belki sende okursun bir gün. Herşey anlamsız gelmeye başladı sen yokken. Çok yıprandım ben, seninle yada sensiz. Hep düşünmekten ağlamaktan.Ama sevdiğim kadar sevilmedim bunu biliyorum. Bir şeylerin farkına varmaya devam ediyorum gün geçtikçe. Belki öyle unuturum seni ne dersin? Yok yok bu da işe yaramaz sevgilim. Geçmiyor sana olan aşkım vazgeçemiyorum. Seni sildim unuttum sanıyorum ama olmuyor. Uyuyorum sen, ağlıyorum sen, hayal kuruyorum sen, bazen gülüyorum yine sen. Ben imkansızı seven oldum hep, sen imkansızı oynayan acımasız insan.
Bekliyorum; bana aşık olduğun günlerin geri gelmesini. Bekliyorum; elimi​ tuttuğunda elindeki sıcaklığın bana verdiği güvenin tekrar oluşmasını. Deli gibi aşık olmak istiyorum, içimdeki nefretin sevgiye dönüşmesini. Sanki hiç gitmemişsin gibi yaşamaya devam ediyorum, sanki hiç elveda dememişim gibi sana. Belki de gün geçtikçe kafayı yiyorum. Yıkılmışım,perişan​ım! Çünkü aşk var sevgilim. Çünkü benim inatçılığım kadar bitmeyen sevgim seninse suskunluğun kadar çok söylemek istediklerin. Senden başka ne istedim ben hayatta? İş, para, sağlık, mutluluk! Hepsini bir kenara ittim elimde altındayken. Belki de bir çok kişiyi senin için kırdım, perişan ettim. Eğer bir gün bulamazsan benim gibi bıkmadan dinleyen aşığı, eğer başın sıkışırsa, bir gece yarısı uyanıp ben aklına gelirsem, ya da yaşadıklarımız. Be​n hep seni bekliyor olacağım.

Aklına geldiğim o gün;
<"Küçük bir kadın, beni çok büyük sevdi." diyeceksin. Unutma.>