Hepsi Bu

Düşüncelerin içinde kaybolduğum gecelerden birindeyim. Kalbim kırık. Paramparça olmuş parçalarını toparlamaya çalışıyorum. Ellerim kesik içinde, toparlamaya çalıştığım parçaların kesikleri. Her şeyi yerli yerine oturtmaya çalıştıkça onlar bana inat yerlerinde durmuyorlar. Onları toparlamaktan yoruldum. Hep bir umutla başlıyorum her şeye ama sonuç hep aynı kırgınlık, aynı üzüntü. Susmaya alışıyorum. Tepkimi susarak, kabuğuma çekilerek gösteriyorum. Bi umut yokluğumun farkına varılır diye geçiriyorum düşünce kalabalığımdan, düğümlenmiş beynimden. Olmuyor. Minik bedenlerimizin icine sığmayan duygular yüklüyoruz belki de çoğu zamanlar. İyi kalpli olmaktan, insanları sürekli affetmekten ve daima üzülen taraf olmaktan bıktım ben. Huzur istiyorum ben sadece, çok mu şey. Sessizlik, sakinlik... O sessizlik ve sakinlikte sevilmek istiyorum. Hepsi bu.