Bıkmaz Usanmaz Bir Aptal Aşık

Beklemek.
Neyi? Kimi? Neden?
Bir sonu olmayacağını bilerek.
Beklenenin asla gelmeyeceğini bilerek.
Başka çaren olmadığını bildiğin için.
İçinde biriktirdiğin tüm sitemi kusmak için.
Beklemek.
Gelmeyecek, sevmeyecek birini beklemek.

Aptal bir aşığım ben. Sadece beklemeyi bilen başka hiçbir şey beceremeyen aptal  bir aşık. Kendisi tarafından bekleyerek bir ömür geçirmeye mahkum bırakılmış aptal bir aşığım ben. Kendimi bildim bileli bekliyorum. Kimi zaman bir durakta, kimi zaman bir okul sırasında, kimi zaman ise bir yolcu otobüsünde. Sadece bekliyorum. Gelmeyecek hiçbir zaman biliyorum. Geleceği varsa bile ben ne zaman vazgeçersem beklemekten o zaman gelecek bunu da biliyorum. Ama bekliyorum. Yılmadan usanmadan bekliyorum.

Aslında sevmekten yıllar önce vazgeçtiğim bir adamı bekliyorum. Bir ömrümü yıllar önce sevmekten vazgeçtiğim bir adamı beklemeye ayırmış gibi bekliyorum. Ona gel diyemiyorum. Sadece  gelmesini bekliyorum.

Korkuyorum. Yıllarımı verdiğim bir adam için pişman olmaktan korkuyorum. Değmeyeceğini bildiğim için pişman olacağımı olmaya başladığımı biliyorum. Ama hala yılmıyorum yılmadan usanmadan bekliyorum.

Benim içimde kocaman bir boşluk var. Ben o boşluğun dolmasını bekliyorum. Dolduracak adamın asla gelmeyeceğini bile bile bekliyorum. Sanki çok uzun bir ömrüm varmış gibi yıllarımı onu beklemeye harcıyorum.

 Gelmeyeceğini bildiğim halde hala umutlu olabiliyorum. Bu kadar umutlu olabilmeyi nasıl beceriyorum bilmiyorum. Gelmeyeceğini biliyorum. Ama umutluyum. Zaten umutlarım da olmasa gelmeyecek birini nasıl bekleyebilirim ki?

Onun başkasına ait olduğunu bile bile bekliyorum. Kalbinin başkası için çarptığını bile bile onu bekliyorum. Neden mi? Bilmiyorum. Ben sadece bekliyorum. Sadece beklemeyi biliyorum.

Aptal bir aşığım ben. Sadece beklemeyi bilen başka hiçbir şey beceremeyen aptal bir aşık. Bıkmadan usanmadan bekleyen bir aptal aşığım ben. Bıkmaz usanmaz bir aptal aşık.