Jogging In The Dark

   “Komünist Manifesto” yu okuyorum son zamanlarda, bitmek üzere. Nesin Matematik Köy’ ünde biraz tattığım komünal yaşam iyiden iyiye güzel gelmeye başladı bana. Ama daha bu konularda kesin bi yargıya varabilmek için çok erken benim için.

   Ramazan’ın sonuna yaklaştık artık. Bi haftadan az kaldı bitmesine. Diğer aylardan çok farklı olmadı benim için. Zaten böle olmasını isterdim, mutluyum o yüzden. Ama şunu fark ettim ki sanat, ancak bi diyalektik, zıtların bütünlüğü, çatışma içinde neşv ü neva buluyo. Uzun zamandır yazamıyorum, çizemiyorum. Gelen giden yok. Sanıyorum bundan ötürü. Yazdığım, çizdiğim zamanlar hep öyle zamanlardı. Köşeye sıkıştığım, bunaldığım, koşuşturduğum dönemlerdi hep. Şu an bunlardan mahrumum. Mutlu muyum ? İlginç bi şekilde, evet. Onlarla mutlu muydum ? Doğal bi şekilde, evet.

   Bu arada üniversite belli oldu. Fransızcayı soktum hayatıma. (Fransızca Müt-Ter) Hayatımın bi parçası yaptım bi “tık” ile. Belki üzerinden para kazanacağım vazgeçilmez bişey oldu benim için. (Neyse, iyi ki paradan vazgeçebilirim) Belki de hayır. Kim bilir ? Karanlıkta atılmış bir adım daha işte!