Dört Mevsim

Başımı kaldırınca ilk seni gördüm ben

Seninle başladı benim masalım

Hiç ummadığım bir anda derler ya 

Hiç fark etmeden ben 

Nefesin sindi soluklarıma

Gözümü açtığımda sen vardın 

Sen gittiğinde ben yarım kaldım 

Soldum, döküldüm

İflah olmam sandım

Ama yapraklarını soyunmuş ağaçların suçu

Bir türlü sevemediysem gün batımlarını

Beni sevemediysen

Ah bu sonbaharın suçu

Ben de kışlar doldurdum avuçlarıma 

Bir Kasım sabahı yine ansızın gelirsin diye 

Ama o on sekizinden eser yok şimdi 

Geçen her kış, ayrı bir fırtına bırakmış

Yalnızlık baharı geciktirdi ruhuma

Kıştan kalan soğuk geceler gibi 

Bitmedi hasretin, yokluğun bitmedi

Benim de on sekizimdeki o deli

Çoktan yazlar buldu kendine, gitti

Her gece ciğerlerime İstanbul'u doldurdum

Ben gayrı bu hasretlerden çok usandım

Kaç bahar geçti, kaç yaş aldım

Geliyorsan gel, bak aylardan Haziran