Hiç Uğruna

''Hiç'' derken, dışı dolu ama içi boş bir hiçten bahsediyorum. 

Dışı dolu her şeyin, her şey o kadar çok dolu görünüyor ki... büyüsüne kapılmamak elde değil. Biz sanıyoruz ki o dolu görünen her şey doğaüstü... ulaşılmaz, erişilmez. 

Doluluğun etkisi altına girmek istiyoruz. 

Bazen yaklaşıyoruz, hah diyoruz yaklaşıyorum. Halbuki etkisi altına aldıkça yaklaştıkça yanıyoruz... O doluluk, boşalıyor. Hiçleşiyor. 

Yaklaşıp etkisinden çıkamadıkça kavruluyoruz. 

Yanan ateşin sıcaklığıyla rahatlıyor hissediyoruz başta fakat yaklaştıkça ve etkisinden kurtulamadıkça kavruluyoruz, acı vermeye başlıyor. 

Çok geç... 

Hiçmiş. Yanıyoruz...