Yavaş-yavaş dönen dünyayı yüküyle durduruyor insan,
Akıp giden zamana karsı çıkamayan,
Oysaki ne çok gözyaşı biriktirir insan,
Prensip sahibidir ağlamayan.
Yine benimdir ağlama duvarı olan,
Annemin sesidir ağlatan.
Sakat bir at umuda koşan,
Ölmekten korkan,
Yenilmeye doyan.
Yenilmişim hayata an ve an
Bak! Hala kuruyum, üzerime yağmur yağmayan
Teşekkürler, başarısız bir projede yer alan insan
Bu mevzu benimle Allah arasında anla
Duy sesimi insan
Söyle hangi rüzgardır saçını okşayan
Buralarda güneştir genzimi yakan
Biliyorsun bir benimdir böyle konuşkan
Durun! İçli-içli Mikail’dir ağlayan
Dur Mikail!
Benim yüküm fazla birazda beni anla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder