Saklambaç

 Bütün gece seni aradım. Bütün gece yüzünü hatırlamaya çalıştı beynim ve bu unutkanlığına bir kılıf uydurup attı beni içine.

 Seni bulmam gerekiyordu, neden bilmiyorum. Önce bi kız yurduna gittik birisiyle. O birisi o kız yurdunda iş bulmamı sağladı. Oda oda seni aradım. Her insana sordum. Yoktun. Kimse nerede olduğunu bilmiyordu. Sonra birisi bir konserde olabileceğini söyledi. Koltuk numaranı dahi verdi.
 Konsere gittim. İnanılmaz uzun merdivenlerinden çıktım. Sağım solum tamamen açıktı bu merdivenleri çıkarken. Düşme tehlikem vardı. Yukarı vardığımda koltukların kağıtlarda yazdığı gibi olmadığı, sistemde bir hata olduğunu ve çoğu kişinin listeden çıkartıldığını söyledi bana birisi. Yine yoktun. Zihnim yine başarısızdı.
 Ardından bir yere gittim, neresi olduğunu bilmediğim. Orada bir sürü bilgisayar vardı. İnternet kafe gibi bir yerdi aslında. Sonra bir ses duydum... Göğsüme bir ağrı saplandı. Kafamı o yöne doğru çevirdim ve işte oradaydın. Biraz kilo almıştın. Bilgisayar karşısında lol oynuyordun. Şaka gibi.
 Heyecanlandım, bir şey diyemedim. Adımlarımı hızlandırıp yanından geçip gittim. Göğsümdeki ağrı yanmaya dönüştü. Göz pınarlarım dolmaya başladı. Nefes alışverişlerim hızlandı. Bir el omzuma dokundu.
 "Neden burdasın?!" Elimdeki şişe yere düştü. "Senin yüzünden dayım beni dövecekti az kalsın. Arama beni, mesaj atma, bitti artık."
 Dayım derken dayını gösterdin elinle. Ki hatırladığıma göre dayın olmaması lazımdı. Ama belki de dayın orada bana karşı sahip olduğun önyargı duvarlarının bir yansıtmasıydı. Daha doğrusu, rüya benim rüyam olduğu için, benim sana karşı sahip olduğum önyargı duvarlarıydı.
 Dayının yanına gittim. "Neden?" dedim dayına. "Neden ayrıldık. Neden bitti. Anlayamıyorum aklım ermiyor. Neden?" Dayın cevap vermiyordu. Sadece tehdit ediyordu beni gitmezsem döveceğine dair. Yumruğunu havada sallıyordu. Ben gittikçe yere çömelmeye başladım. Dizlerimde derman kalmadı. Ağlamam hızlandı ve yoğunlaştı. Kendi önyargımla yüzleşemiyor muydum?
 "Tamam tamam sorucam" dedi en sonunda. Ve rüya burada sona erdi. Çünkü beynim de bilmiyor sorduğumda neler olacağını, çünkü beynim de bilmiyor gelecek cevabı.
 Bütün gece seni aradım. Bütün gece yüzünü hatırlamaya çalıştı beynim ve bu unutkanlığına bir kılıf uydurup attı beni içine.