Hüzün şahsı

Ve öyle bir hüzün var ki içimde

Geceye bakıyorum

Karanlık beni yutuyor

Birkaç yıldız, evet hâlâ umut var

Bir esinti geliyor yüzüme

Hissediyorum

Uzun zamandan sonra

Fakat içimdeki 

Fakat içimdeki, Şahıs

İçimdeki

İçimdekinden kurtulamıyorum.

Beklemekten artık dağlar kadar umutsuzluğum

Bir köşede birikmiş 

Dermanım ayaklarını toplamış

Kaçmaya çalışıyor

Ben kendimden kaçamıyorum

İçimde yangın var, şahıs

İçimden kaç 

Ben kaçamıyorum 

Sen kaç

Ben kurtulamıyorum

Sen at kendini nefes almaya

Sen doldur göğüs kafesini

Bir avuç umutla

Ben kafesimden kaçamıyorum

Hüzün fidem

Hüzün toprağım

Hüzün çiçeğim

Hüzün, ben

Şimdi bir adım daha geliyor

Ayak sesini işitiyorum

Yüzün zihnimde beliriyor

Şimdi bir sen daha koşuyorum

Şimdi bir ben daha kaç

Yetişmek istiyorum

Ama korkuyorum

Sen kuşlara uy

Ben hüzün ile

Yaşıyorum

Yaşayacağım

Yaşamam gerek

Alışacağım-

...

Şahıs, Hüzün ben, Alışacağım.