-sı -na -landı

Yüreği, yüreğini buldu
Ateşten bir parça alev alev

Düştü kuyuya
O maşukun alevi
Duman oluverdi
Sevda tüttü kuyudan
Kilometrelerce öteye geldi
Dumanın kokusuna
Yüreği dayanamadı
Maşuka gitti
Çiçek açmaya gitti.
Sevda ile sevdalanmaya gitti.
Ey maşuk!
Yüreği, yüreğine âşık olmaya gitti.
Duman raks etti
Cümle kapısını açmış
Ona izin verdi
Maşuk var idi
Ve şehir şahit idi tüm olanlara
Sevdası yankılandı.
Sevdası sevdana sevdalandı.
Kuyu kendini ateşe kaptırdı.
Kuyu yandı.
Su yandı.
Ateş sevdasında bencillik yaptı.
Alevlerini yükseltti
Kuyunun sabredemeyeceği kadar.
Alevleri yüklendi kuyu
Ateşe olan sevdasınca.
Yandı kuyu
Ateşe sevdasında.
Ateş ben-cilliğini biz-leştiremedi.
Her şey yandı da
Duman çıkmadı.
Sevda söndü.
Kuyu yandı.
Su yandı.
Ben yandım.
Alem yandı.
Lâkin duman tütmedi,
Hiçbirinden, bir daha.