Zor

Çok da yanlış yerde değilim aslında.
Gecenin bir yarısı yarıçıplak bir şekilde yedinci katın balkon duvarında oturuyorum. Elimde uzun, boğazı yakan bir sigara. Aşağıya her baktığımda başım dönüyor. Kendi kafamdan ölüm senaryoları hazırlıyorum kendime. Kendi cenazeme gidip. Arkada bıraktığım insanları izliyorum. En çok da sigaraya kızıyorum biliyor musun? Uyutmuyor beni. Sürekli "iç" diyor kırık paketinden. Biri bitmeden diğeri yanıyor. İnce ve yorgun ellerimde. Sana kızamam zaten. Sen hep kendin oldun. Ben senden sevilmeyi öğretmeni istedim. Sen ise aklımı kaybetmeyi öğrettin. Bak! Çok iyi öğrendim. Bulamıyorum. Umarım gün gelir de bana yerini söylersin. Çünkü bu şekilde seni sevmek daha da zor.