Empati

+Başlama!

-Üzgünüm.
+Yazma!
-Nefes almam lazım.
+Sana ne yaşıyorsan içinde yaşamanı söyledim, neden anlamak istemiyorsun?
-Sen neden anlamak istemiyorsun?
+Neyi?
-Burası benim içim.
+Bu masanın...
-Çizgisi kadar nettin bunu söylerken değil mi? Ben de bu masanın tahtası kadar soğuğum artık. Hissedemiyorum.
+Neyi?
-Seni.
+Beni bunlara dahil etme artık...
-Başından beri hepsine dahilsin.
+Lütfen.
-Kendimin kaldıramayacağı şeyleri senden istedim.
+Bencilsin.
-Bencilim.
+Bencilsin.
.
.
.
+Ve ben başarıyordum biliyor musun...
-Bencilim.
+...seni unutmayı. Sensiz devam edebilmeyi...
-Bencilim
+... sensiz mutlu olabilmeyi; sensiz olabilmeyi.
-Ve ben bir dakika bile düşünmeden, sadece sesini duymak istediğim için seni aradım ve sendeki beni güncelledim.
+Bencilsin.
-Üzgünüm.
+Değilsin. Sadece kendin düşündün. Senin için önemli olan tek şey sensin.
-Üzgünüm.
+Neden?
-Empati kuramadığım için...
+Neden Burak neden?
-...Bu konuşma gerçek olmadığı için...
+NEDEN?!
-Ben olamadığım için.