Sevelim

Başta önemsemedim çok. Sen de önceki hepsi gibi biriydin sadece. Selvi boyuna, al yazmana şiirler yazar, unuturdum seni de. Ama yapmadım.
Neden yapmadım, inan ki bir fikrim yok. Sen farklıydın, farklı oldun hep. Bir süre izledim seni, epey uzunca bir süre. İzlediğimi ben dahi fark etmeden izledim. Gözüme haramsındır diye, kendimden bile gizleyip izledim. Gözlerimin ucuna haram diye değme istedim. Baktım şiirler yazmaya devam ediyorum. Yazdıkça yazdım, yazdıkça yazdım işte. Bir gün okuyacağını hiç düşünmedim. 

Şimdi eğer okursan bil ki yüzüne bakmaya yüzüm kalmaz. Okumazsan da her defasında okuduğunu sanıp senden kaçacağım. İyisi mi sen gel vazgeç bu sevdadan. Dür gönlünde defterimi, ver elime. Umrumda olur elbet ama ne gelir elden, defterim öyle dürülmüş ellerimdeyken! Gurbeti de, ayrılığı da burada yaşayalım madem. Çok hasretten geçtim ben. Ama sen farklıydın, farklı oldun hep. 

Gönlümde olmanı zaten başından beri bir hata, bir imtihan olarak gördüm de, aklımda olmanı da kabullenemiyorum pek. Ama aklımdan çıkarmaya çalışıyorum dersem seni yalan. Anla ki seni incitmek için diyorum. O zaman git, ben şeref yoksunu olmuşum. Anla ki özlemişim seni, senden duymak istiyorum. Anla ki ben gitmişim, dönesim yok, kalmış bir yanım sende. Ben de almışım bir şeyler gelirken, boş durmamışım. Sîneme öyle sarmışım ki seni bana bir şarkıyı anımsatıyor. "Kapat gözlerini, kimse görmesin. Yalnız benim için bak yeşil yeşil." 

Kıskanç mısın, onu bilseydim bari. Ona göre anlatırdım sana, ne duygulardan geçip sana geldiğimi. Ya da bir defter tutuştururdum eline. Oku, derdim. Bak sevdi mi nasıl seviyor bu kız. Her şiiri okuyup kime yazdığımı anlamaya çalışırdın. Gönlüm kimlerden geçmiş anlardın. Elim kalem tuttuğu günden beri her gün bir maşuktan geçtim de geldim.

İncindiysem çekinmem incitmekten, bilesin. Ama helal değil beni incitmek sana, düşün. Tırnaklarımı yemeye başladığım günden beri her gün farklı aşka düştüm de geldim. Dudaklarımın parmaklarımla aşkı da her parmakta farklıydı. 

Ki ben senin parmaklarını görene dek hiç böyle gülmemiştim. Hiç aynı kişide takılıp kalmamıştı aklım. Kalbim aklıma baş kaldırmıyordu ki. Aklım da kalbim de bana seni fısıldıyordu. Beni bilenler şaşırmıştı, bilmeyenler de geçer diyordu. Geçmemişti. İzin vermemiştim çünkü. Çünkü emek vermiştim. Birkaç sayfa şiirden başka... Daha çok şey feda etmiştim. Ben fedakarlık yapmam deyip. Gönlümü sana fedai kılmıştım. 

Farklıydın sahiden. Ya da ben farklıydım sende. Belki çoktan. Belki gözlerim seni de yakmıştı. Ama kanma bana. Kanma. 

Daha devamı var esasen. Aynı yolun yolcularının farklı hayatlarda yoğrulmuş hikayesi bizimkisi. Bize yakışmayanı yapmayalım. Masal olalım; bitmeyelim hiç, bizden evvelkilerin kandıklarına kanmayalım, okuyan ders çıkarsın, okumayan dedesinden dinlesin, dinlemeyenin başına elma düşsün, bitmesin masal. Ağlamayalım, özlemeyelim, bilelim ki sevdik. Helal olsun bize. Yine iyi sevdik. Sevelim.