13 Temmuz 2015 Pazartesi

Dağıldım

Dağıldım
ve bana resmen bitkinlik bastı
Kasıldı tüm kızgınlıklarım
Damarlarım kafamın içindeki elektirik telleri gibi oldu
Milyon voltluk acılar geçiyor kafamdan 
Dağıldım
Kırılmış temperli cam gibi dağıldım trilyonlara
Kafamın içindeki kalabalığı sana anlatamıyorum 
Yaptıklarım,
verdiğim kararlar sen doğrultusunda
kin karanlığında 
ve can yolunda. 
Kinayeli sözler 
kimsesiz kırıklarımla birleşince 
klarnetçi ağıtına dönüveriyor her bir şey. 
Dualarım ve duygularıma bakışlarını kattım
Sonra da hep sevdiğim gülüşünü
Dağıldım
Dağlandım boyumla 
Bir de topuklu giyinmeye alıştım ki sorma
Yakışmadı diyorlar 
Boyum varmış
Üzüyorlar beni, kız onlara 
Dağıttılar 
Konuştukça dağıttılar kafamın içindeki odaları
Filancanın filancası beni benden daha iyi tanır oldu
ben kendimi tanıyamazken
"Ben değişmem,neysem oyum"
sözlerimin üzerinden seneler geçti
ya da aylar
dün de olabilir
"HAYATTA OLMAZ, YAPMAM!" dediklerimi yaptım 
Fazlasıyla hemde 
Kısacası ben,
Dağıldım
Toplaman lazım


1 yorum:

  1. Bir kere dağıldı mı insan, kolay kolay toparlanamıyor. Sonra ne zaman kendinden bir parça görse bir yerlerde, gözleri doluyor. Unutma ki herkes biraz dağılmıştır. Bunun ne acı bir şey olduğunu bildiğimizden, kızdığımız insanların dağılmışlıklarını yüzlerine vururuz. Bu bizim en adi kozumuz. Dağılalım hadi, oynayalım!

    YanıtlaSil