Dağıldım
ve bana resmen bitkinlik bastı
Damarlarım kafamın içindeki elektirik telleri gibi oldu
Milyon voltluk acılar geçiyor kafamdan
Dağıldım
Kırılmış temperli cam gibi dağıldım trilyonlara
Kafamın içindeki kalabalığı sana anlatamıyorum
Yaptıklarım,
verdiğim kararlar sen doğrultusunda
kin karanlığında
ve can yolunda.
Kinayeli sözler
kimsesiz kırıklarımla birleşince
klarnetçi ağıtına dönüveriyor her bir şey.
Dualarım ve duygularıma bakışlarını kattım
Sonra da hep sevdiğim gülüşünü
Dağıldım
Dağlandım boyumla
Bir de topuklu giyinmeye alıştım ki sorma
Yakışmadı diyorlar
Boyum varmış
Üzüyorlar beni, kız onlara
Dağıttılar
Konuştukça dağıttılar kafamın içindeki odaları
Filancanın filancası beni benden daha iyi tanır oldu
ben kendimi tanıyamazken
"Ben değişmem,neysem oyum"
sözlerimin üzerinden seneler geçti
ya da aylar
dün de olabilir
"HAYATTA OLMAZ, YAPMAM!" dediklerimi yaptım
Fazlasıyla hemde
Kısacası ben,
Dağıldım
Toplaman lazım
Bir kere dağıldı mı insan, kolay kolay toparlanamıyor. Sonra ne zaman kendinden bir parça görse bir yerlerde, gözleri doluyor. Unutma ki herkes biraz dağılmıştır. Bunun ne acı bir şey olduğunu bildiğimizden, kızdığımız insanların dağılmışlıklarını yüzlerine vururuz. Bu bizim en adi kozumuz. Dağılalım hadi, oynayalım!
YanıtlaSil