Hadi diyelim gözlerim görmedi gözlerinin bana “beni sev” bakışlarını. Diyelim ki kulaklarım duymadı “sarıl” deyişini.
Farzet! Dudaklarım unuttu ıslak dudaklarını. Çenem zaten hatırlamıyor çenendeki gamzeni. Burnum, hiç saçlarının arasında gezip, kokusuyla sarhoş olmamış varsayalım. Ellerim hiç ellerine değmemiş. Sanki hiç sarılmamışım şimdi değil mi? Sanki hiç öpmemişim.
Şimdi yok musun hayatımda?
Şimdi dudakların yok mu?
Kirpiklerim bile hatırlıyor sanki bir şeyler.
Birden yok olabilecek misin?
Hayır.
Dedim ya. Kirpiklerim bile hatırlıyor bir şeyler.
Sana adanmış bu yüreğin sahibi, gece gündüz seni düşünen bu beyin.
Bu hafıza.
Unutabilir mi gözlerini?
Asla.