Yazamıyorum

Yazamıyorum. Ağzımda yarım bir sigara ile dişlerimi fırçalamaya gidiyorum. Ama yazamıyorum seni.
Bazen iki bira birden açıp beş dakika hangisini içeceğimi düşünüyorum. Ama sana yazamıyorum. İki elime de çakmak alıp aynı anda yakıyorum. Bakıyorum sigara verecek kimsem yok. Tavaya iki yumurta birden kırıyorum bazı sabahlar. Bakıyorum tek başımayım. Sana yine yazamıyorum. Uyanıp salona geldiğimde dolaba koşuyorum boş boş dolaba bakarken “Su kalmadı mı?” diye soruyorum. Bakıyorum, cevap yok. Zeytin paketini açıp bir kaseye koyup masama koyuyorum bir gece yemeğinde bakıyorum sen yoksun, ben zeytin yemem ki. Dudaklarım buruşuyor. Koridorun ışığını açık bırakıyorum hala geceleri. Sen kalkınca da yolunu rahat bul diye bazen ben kalkıyorum bakıyorum sen zaten evde hiç yoksun. Işığı kapatıyorum, elektriğe zaten zam geldi diye. Ben artık yazı yazamıyorum biliyor musun? Hele sana. Aklımın ucundan bile geçmiyorsun. Bu akşam bir büyük rakı devirdik yine iki kişi biliyor musun? Mezemiz sadece üzüm ve yoğurttu. Üzümü yoğurda batırarak yeme. Çok kötü oluyor. Bilmezsin sen. Sen hiçbir şeyi bilmezsin. Sen sevmenin yanından, sadakatin uzağından bile geçemezsin. Ben artık yazmıyorum sana. Ben kendime bile yazamıyorum artık. Yalnızca rakıya yazabiliyorum. Biliyor musun?