Şizofren

Yine leyla zamanları..

Aklımın başımda olmayıp kıbrısta bi kumar masasında bahis olarak ortaya atılmış o saçma 10luk gibi olduğu zamanlardayım..

Elimde kırık şemsiyem ve paçaları ıslanmış pantolonumla en iyi günü geçirdiğim söylenemezdi pek. 

Günlerce kafamı kurcalayan o lanet platonikliğimi de artık arka cebime sıkıştırma vaktinin geldiğini bi nebzede olsun hissediyordum. 

Ya yağmurun akışına bırakacaktım kendimi

Ya da ağlama krizlerine..

"Yıllarca sencildim be adam! Bırak bencil olayım biraz!" 

Karşımdaymış gibi bi de üzerine bağırdım "fak yu madafaka"

Arkamı dönüp hem delirmişliğin verdiği o mayhoşlukla hem de unutmaya hazırlanışımın verdiği o heyecan birbirine sokulup bana karşı savaş açtı. 

Az sonra bağacığına basıp su birikintisine düşen o şizofreni görünce tüm bu hisler ortadan kalkıp yerini kahkahalara bıraktı. 

Biraz kahkahamı yabancı bulmuş olacağım ki sanki ben mi güldüm gibisinden dudaklarıma dokundum

Uzun zaman olmuştu

"Gerçekten" gülmeyeli..

Şemsiyeyi fırlatıp kalkmak için çabalayan o şizofrenin yanına gittim. 

Kolundan tutup kaldırdım. 

Gözlerini gözlerime değdirdi

Zaman durmuştu

Yağmur damlacıkları ağır bir fren yapıp gökyüzünün kolyeleri oluvermişti 

Öylece asılı kalmıştı güneş evrende 

Dünya durmuş 

Etraftaki her şey toz olup kaybolmuştu

Etraf zifiri boşluk

Ben ve şizofren kalmıştık. 

Bal gözlü şizofren. 

Uzun zaman sonra kalbim kulaklarımda atıyordu. 

Sanırım beyin mıncıklanması yaşıyordum. 

Her şey gibi o da donmuştu uzun süre izledim o gözleri.. 

Kaç ay geçti bilmiyorum 

Baya izledim işte

Yalnız iyi izledim he

Fazla iyi izledim yannnnız

"Bırakacak mısınız kolumu?"

Hobbala.. Ne güzel izliyordum ya..

Kendime geldiğimde kuru olan saçlarım banyodakinden farkı yoktu 

Islanmış olan sadece paçalarım da değildi ayrıca..

"Of course" 

Ne yani havalı bi giriş mi yapmak istemiştim yani?

Ne dedim ben? 

Allah kahretsin!

Yüzümü buruşturmakla kalmamış

Yağmurla birlikte erimiş toprağa karışmıştım bile..

Kolunu bıraktığımda yere yeniden yapıştı 

Bu sefer gülesim gelmemişti

Canının yandığını görünce tüm vücudumun sızladığını hissettim..

"Ö-özür dilerim.. Durun size yardım edeyim"

Koluna girmeme izin vermişti

Topallayarak yürüyordu

"Yağmur dinecek gibi değil. Biraz oturmak iyi gelecektir" ...bize 

Sıradan bi kafeye oturuverdik

Konuşmuyordu 

Masanın üzerinde olan koluma bakıyordu

Daha doğrusu bileğime

Gözlerini bir saniye ayırmadı bileğimden

Endişelenmem gerekirken sesimi dahi çıkartmadan gözlerine baktım. 

Gözümü kırpmadan tüm o gözleri önce kalbime sonda gözlerime sığdırdım

Tek kelime konuşmuyorduk 

Gözlerini gözlerime değdirdi 22 dakikadan sonra ilk kez 

"Teşekkür ederim bayan"

Asıl ben teşekkür ederim o gözleri bana bahşettiğiniz için

Asıl ben teşekkür ederim sesinizi benimle paylaştığınız için

Asıl ben teşekkür ederim kolunuza girmeme izin verdiğiniz için

Asıl ben teşekkür ederim ciğerlerime sizin kokunuzu çekmeme göz yumduğunuz için

"Fark yapmaz" 

Neydi bu şimdi?

Başka cümlem mi yoktu?

"Gözlerinizi nerden topladınız?.."

Maltepe pazarından 

İkinci el oto pazarından

Hadi gidelim Osman diye çığlık atıp kaçasım geldi. 

Bu nasıl bi soru? 

Benimle nasıl dalga geçer?

"...bana çiçek bahçelerini hatırlattı"

"Sizinde gözlerinize kim soktu?" 

Yapacağım işi

"..yani bana balı hatırlattı. Arılardan girmek istedim başta fakat edebiyat yapamayacak kadar tutulmuş durumdayım, affedin!"

Tepkisiz kalmıştı

Donuk bakıyordu

Boş gibi

Hiç gibi

Kalkıp siktir olup gitmek belkide en güzel fikirdi

"Özür dilerim, her şey için.. Gitmeliyim ben belki de"

Çantamı yan sandalyeden alıp ona döndüğümde bana elini uzatmıştı

İçtiğimiz kahvenin ücretini mi istiyor yani?

Aşağılık! 

Çantamı sinirle masanın üstüne koyup cüzdanımı çıkartırken elini çantamın üzerine koydu ve elini yine bana doğru uzattı..

Ellerim ve elleri 

Nesquick ve süt

İskender ve tereyağ

Gece ve yıldızlar

Kum ve deniz

Çiğköfte ve nar ekşisi 

Sahalar ve sow 

Bu kadar uyumlu olabilirdi ellerimiz ancak

Ellerimi ellerine yerleştirdiğimde 526262626 parçalı bi puzzle'ı tamamlamış gibi hissettim. 

Elimi kendine doğru çekti

Kalemini çıkardı ve bileğime yazmaya başladı. 

Neydi o?

Numarası?

Adı-soyadı?

Twitter adresi?

Tc kiml.. Bi sn ne?

"Fakat b-bu çok güzel"

"Öyle mi dersiniz?"

"Öyle.."

Konuşmuyordu 

Yalnızca gözlerime bakıyordu

Bense gözlerine

Etrafımız yavaş yavaş kararıyordu

Yine ben ve o kalmıştık

Dünyadaki trilyonlar silinmiş nüfus sayısı lisedeki karneme benziyordu 

"0 (sıfır)"

Gülümsedi birden

Gamzesi yoktu

Demek ki bu kadar kusursuzdu..

Yanağında oluşan o çizgileri

Ezberleyiverdim

"Kimsin sen?"

Bu sefer gülmüştü

Dişleri..

Onu mükemmelleştiren küçük bir unsurdu sesinden sonra

Ayağa kalktı

Topallamıyordu

Derin bir nefes aldım

Masanın etrafından dolaşıp yanıma geldi

Eğildi

..eğildi ve yeni kurumuş olan saçlarımdan öptü

Ve hiçbir şey demeden kapşonunu kapatıp kafeden çıktı

Arkasından bakakaldım

En güzel rüyanın ortasında süpürge makinasıyla uyandırılmış gibi hissettim

Ya da serçe parmağını dolap kenarına vurmaya salise kalmış gibi 

8 çocuğuyla ortada kalmış fatma girik gibi

Karnımın içindeki kelebeklerin cenazesi kalkıyordu..

Çantamı alıp dışarı çıktım

Şemsiyeyi açtım (sandım)

Bileğimdeki çiçek ve ben kalmıştık 

Bi de bende kalan bal gözlü kapşonlu şizofren