İçinde yalnızca mutluluğun olduğu bir yazı yazmak istiyorum. Ama biz kim
oluyoruz ki yağmuru durduralım.
Bakma kızılderililere onların şansı
varmış dans ettikleri an yağmur yağmış.
Bakarım bir sabah kirli
penceremden dışarıya. Deniz mavi, güneş parlak, ağaçlar canlı, kuşlar
filan, anla işte bahar gelmiş. Şimdi mutlu yazı yazma zamanı diye
düşünüp hemen kahverengi şortumu giyer üstüme de annemin “Bıktım siyah
tişörtlerinden biraz da renkli al” diye yakındığını hatırladığım gün
aldığım fakat sonradan en sevdiklerim arasına giren turuncuyu giyip
çıkarım.
Sigaramı yakar, kalemi ve defteri çıkarırım. Sahilde bir ağacın -bazı sahillerde ağaç vardır- altına otururum.
Peki o zaman ne olur biliyor musun güzelim?
İşte o zaman yağmur yağar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder