Gelsem yanacağım
Gelmesem donacağım.
Arkam uçurum
Araftayım sadece.
Karanlığımı yakan bir sıcak hissediyorum.
Bu aydınlık çok güzel ama canımı yakacak biliyorum.
Etrafında dönsem olmuyor.
Dayanamıyorum güzelliğine.
Yavaş yavaş geliyorum sana.
Yanacağım bile bile.
Öleceğimi hissede hissede.
Ağlıyorum.
İzliyorum güzelliğini.
Akan her yaş söndüremiyor bu güzelliği.
Allah'ım...
Nasıl bir şeysin sen.
Kaçmak desen ne cürret.
Gelmek desen..
Korkarım bu güzelliğe yaklaşmaya.
Kıyamam.
Çünkü kirlenmiş bir ateş böceğiyim ben.
Senin ateşine yakışmam..
Yine de engel olamıyorum.
Bırak döneyim etrafında.
Yaklaşmadan.
Yanmadan
Ölmeden.
Evet ölmekten korkuyorum ben.
Çünkü seni görmeden önce zaten yaşayan bir ölüydüm ben.
Şimdi sana nasıl yaklaşabilirim ki.
Nasıl tüm kirlerim den arınabilirim ki.
Bir kere daha tutuldum böyle bir ateşe.
Öylesine güzel,öylesine derindi ki.
Bir an bile düşünmeden yaklaştım ona.
Ve yandım.
Öldüğümde bile yandığımı hissettim.
Öldüğünde yandığını hissetmek nedir bilir misin ?
Bilme.
En acısıdır belki de o.
En zorudur.
Ve şimdi küllerimden doğmuşken, sana gelmek..
Sanırım olamaz.
Bile bile lades demektir bu hayata,ölüme..
Ve benim bir canım daha kalmadı.
Bir kalbim daha kalmadı.
O yüzden bırak seni izleyeyim.
Ama bu kadar güzel olma başkalarına olur mu ?
Senin ateşin hep yansın ama kimse onda yanmasın.
Bir ben döneyim etrafında.
Yakma beni.
Öldürme..
Sevgiler...
YanıtlaSil