İstek Parça

Haftalar önce güzel bir lokantadan çıkarken cebine sıkıştırdığı peçeteyi çıkarıp masasının üzerindeki en sevdiği defterinin yanına koydu genç kadın.
Sevgilisinin gidişinden sonra yıkılışını anlatacaktı tüm tek kalmışlara. "Üzülmeyin, geçecek." diyecekti fakat herkes gibi o da biliyordu geçmeyeceğini. Susmaktansa yazmayı tercih etti. Defterinin arasındaki kurumuş papatyayı eline aldı. Acısının yansımasıydı bu küçük kurumuş papatya. Bir zamanlar dünya harikası olan bu çiçeğin solması ardından tüm o nefretini kustuğu defterin arasında kurumaya mahkum bırakılması, sevgilisinin onu terkedişinden sonra kadının yüzünün solması ardından perdeleri kapalı kapkaranlık odasında mahkum bırakılmasıyla aynıydı. İçinde hapsettiği tüm hislerini kara kalın bir deftere yazacaktı. Ölümsüzleştirdiği anılarının intiharını, seyredemeye kıyamadığı aşkının gidişini nasıl seyrettiğini anlatacaktı. Papatyaya baktı genç kadın ardından deftere bir de kenarda buruşmuş şekilde duran haftalık peçeteye. Tek isteği tüm kalmışların mutlu olmasıydı. Kadın bir süre peçeteye bakakaldı. Aklına bi fikir gelmesiyle gülmeye başladı. Gülümsemesini garipsemiş olacak ki bir de buna güldü. Haftalardır oluşmayan yanağındaki gamzeleri ortaya çıkınca garip bi hava oluştu odada. Peçeteyi ütüler gibi üzerinde elini dolaştırdı. Bozuk mürekkep kalemi ellerini boyasada aldırmadan üzerine bir kaç kelime kondurdu.  

"Bizi önceden yaka cebinde taşıyan adamların bir müddet sonra arka ceplerine koyması fazla saçma değil mi?

İstek Parça / Kat Frankie - Happy"