Beni Sevmek İstediğine Emin Misin?

Beni sevmek istediğine emin misin?

 Üzerim seni, 

 Ağlatırım.

 En mutlu anında mutsuzluğa gömülür benliğin,

 Sebepsizce.

 Öyle anlar olur ki, ağzından bir lokma dahi geçmez

 Anlamsızca çatalını karıştırırsın yemek tabağında

 Bir elin yanağında, 

 Aklın bende, 

 Fiziken sofrada, 

 Ruhen kayıplarda olursun.

 Seni istemeden o kadar üzerim ki,

 Kimsenin üzmediği kadar,

 Kimsenin üzemeyeceği kadar,

 Kaldıramazsın.

 Senden sıçrar üzgünlük dalgalarım,

 Başkaları da üzülür senin yüzünden.

 Arkadaşların "neyin var" diye sormaktan,

 Annen "Bir iki lokma bir şey ye" demekten,

 Yorulur.

 Kaldıramazsın geçmişimi,

 Geçmişimdekileri,

 Geçip gider dediklerimi,

 Geçiştirdiklerimi.

 Anılarım sana yük olur,

 Hayallerim altında ezilirsin.

 Uyuyamazsın sabahlara kadar,

 Dönüp durursun,

 Bir sağa,

 Bir sola. 

 Tam dalarken uykuna,

 Yüzüm gelir aklına,

 Gözlerin dolar.

 Akmasın göz yaşları diye kaparsın gözlerini, 

 Gözlerinden taşar göz yaşları,

 Durduramazsın.

 Akar gider gözyaşların,

 Hıçkırmaya başlarsın

 Korkarsın birileri duyar diye hıçkırıklarını,

 Yastığına boğarsın kendini.

 Ağlarsın,

 Sabahlara kadar ağlarsın.

 Gecen gündüzüne karışır,

 Gün kavramın yalan olur.

 Gündüzünde ben olurum,

 Gecen de.

 Unuttum,

 Bitti,

 O benim için öldü,

 Gömdüm onu dersin.

 Hortlarım akıl mezarlığından,

 Gelirim benimle gülümsediğin anılarla,

 Güzel gözlerindeki göz yaşı,

 Ağlarken duymasınlar diye ısırdığın dudağından akan kan,

 "Yeter, git artık" derken sesindeki isyan duygusu,

 Olurum.
 Benliğine yapışır hüznüm,
 Nasılsın derler,
 İyiyim dersin,
 Sahte gülücükler saçarsın etrafına,
 İçin kan ağlarken.
 Çığlıklarla ağlarsın,
 Göz yaşlarını insanların gözüne sokarcasına,
 Kimsecikler anlamaz seni,
 Kimsecikler duyamaz.
 Bir ben anlarım,
 Bir ben duyarım seni,
 Ben de olmam yanında.
 Şimdi son kez soruyorum,
 Emin misin,

 Beni sevmek istediğine emin misin?