Şu'suz Yaz

Öyle, öyle, öyle özlüyorum ki şu an:
Bir kağıt, bir kalem, bir parça ilham...
Bir parça ilham hariç her şey tamam.

Yazmayı bırakıp yaşarım diyordum bu yaz;
Anladım ki yaşıyorsam yazmadan olmaz
Ve zaten acemi bir şair yazmadan yaşayamaz.

Özlemişim ben, aslında çok özlemişim.
Ah o günler! Ah o özgürlüğü özleyişim...
Şiir yazmaya vakit bulamayışım, hislerimi erteleyişim...

Bu yaz, bana ilham veren bir çift gözden de uzağım.
Sebepsiz gözyaşlarımın perde arkasında bir gülüşe muhtacım.
Özlem gerek kafiyelerime, bir acıyla ıslanmalı kağıdım!

Gözyaşlarımı günahlarımda kaybetmişim ben sanırım.
Sana sunduğum birkaç damlayı yitirmişim, affet Allah'ım!
Şimdi tüm aşklarım gibi kafiyelerim de giderse ben naparım?

Korkarım nefes alamamaktan, gel de tut kalemimden.
Şu, bir senedir sana yazdığım mektupları al elimden.
Gel, bitsin Şu'suz Yaz, bahar gelsin hemen!
Özledim haliyle, Bahar Kelebeği'yim ya ben.