Vuruluş

Bir ağacın gövdesinde görüyorum bedenimi
Yorgun ve sonsuz kıvrımlar
Soluksuz surette nişan!
Gölgemin vuruluşunu izliyorum
Suretimden çıkan bu kurşunun yığılışını
Kimsesiz bir mezarın yanıbaşında
Kendimi bir kimseyle tanıştırıyorum
Dünyanın dönüşüne ve başımın ağrılarına şaşıyorum sabahları
Diyorum ve yoldaki başakların süzülüşüne
Hû!
Eğriltip de doğrultamadığım bedenime yük oluyor kimi zaman
Kimi zaman, zamanlar
Taşkın bir ruhu yüklenmenin kamburuyla yaşıyorum
Eğri insanlar ve hakikatlerle
Yollarımda ağrılar ve sızılar ve kuşlar görüyorum
Yollarım bir ırmak oluyor sanki aniden
Çağıl çağıl bağırıyorum dağlara duman oluyorum
Yollarım ana karnındaki ceninin hâli gibi
Kaçışlarımın şahitliğini kuşlara yazıyorum
Unutmalarımın faturası onlara kesiliyor
Uçarken gücenmeyeceklerini umuyorum
Yoruluyorum kimi zaman ve çok zaman
Adımlarımın çaresini rabbimden diliyorum
Kimse bilmez kimsenin çaresizliğini
Rabbimin her şeyi bildiğini biliyorum.