Anonim bir sokaktayız biz
Adı yok ,kaldırımı yok
Çıkmaz, çıkılası yok
Bu sokaklar ki her girişimde ürktüğüm
Sanki tek yolum buymuş gibi her seferinde inatla yürüdüğüm
Bu lambalar her zaman patlak bu kaldırımlar her zaman kirli
Bastığım yerleri belirginleştirdiğim ,
zor da olsa iz bıraktığım , bırakırken ayaklarımı kanattığım bu sokaklar
Tanıdık mı şimdi bağrıma bastığım bu merdiven
Taş kaldırımlar insanı unutur mu ?
Hiç o yollarda koşmamışsın gibi , o kaldırımda oturup ağlamamışsın gibi yapabilir mi ?
Kusabilir mi bir kaldırım içindeki nefreti
Taşların da dili varmış
vaadin doldu dedi artık buralar seni tanımaz
ellerimle dizdiğim o taşların bir bir yıkılışını izledim
Bir yol,bir semt,bir duvar ne kadar yabancı gelebilir?
Gri bir sessizlik ne kadar sağır edebilir ?
Bir devir üstümüze yıkıldı , kentleşme dediler
Sahi hangi kent yuva kokabilir , elli katlı binalardan duyulur mu çocukların gülüşü
Hikmet amca kızar mı erik ağacına dalan çocuklara
Yoksa asıl soru kalır mı erik ağacı ortada
Bir devir üstümüze yıkıldı , kabul etmesek de olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder