Sabah Ezanında Yazılanlardan

Gidemedim. Bir insanın hayatı birkaç söz ile nasıl bu derece değişebilir anlamıyorum. Hani yıllar önce söylenen bir söz.
Seni bambaşka bir şehre atar. Aklında renksiz diye tabir edilen ancak mükemmel güzelliğe sahip olan kahverengi gözler kalır. Uzaklaştıkça daha da bir özler. Daha da bir seversin. Hiçbir şey istemez ya canın. Bazen de dersin “hay o canım çıksın” çıksın anasını satayım. Duşunu almış. Dişlerini fırçalamış. Hemen üstüne bir sigara yakmış dolaptan gömlek seçerken aldığı gömlek aklına gelir ya hani ellerine. Bir yere gidemezsin. Şimdi o gömlek üstünde. Anısına aldığın bülbüllere bakarsın. Bir bira açarsın. Yetmez ikinciyi açarsın. Bak. Yine sabah ezanı okunuyor. Seni en sevdiğim vakit. Uyuyorsun.

Hiç göremedim ama eminim ki uyurken çok güzelsindir.
Görenler varsa eğer.
Neyse.