Arsız Seyyah, Yorgun Şair

Kayıp bir nehirdi gözlerin
Buldu onu bu arsız seyyah

Suyundan ilk kez o içti
Kaybetmeye tahammülü yok bilesin

Ki ben, solgun bir bahçe misali gönlümü
O nehrin sularına koyvermiştim
Gidemezsin şimdi, gitmemelisin
Bir hikayenin daha sonunu
Kaldıramaz yeşil-sarı balıklar.
Onlar bulmuştu kayıp nehrin yolunu
Nehir geldi, bahçe gitti
İkisi de ilk kez geçiyordu bu yollardan
Nehir nereye akacağını bilemedi
Gözlerin nereye bakacağını...
Bahçedeki çiçekler bir bir soldu

Yoruldu bu şair sonlardan
Sonları baş edip her defasında
Bir başkasına şiir yazmaktan

Aynı cama vuruyor gözyaşlarım ve yağmur
Söyle sevgilim şimdi mutlu musun
Derinden bir âh çekerim, senin ordan duyulur
Söyle sevgilim şimdi gidiyor musun

*Eski bir hikayeyi ancak eski bir şarkı anlatır.
Sevgilerimle...