Kötü olan hiçbir söz onun değil. Çünki o hep iyi. Hep erkek, hep taşaklı, hep 'kaldırı'. İndiği yerdeysen eğer, kötü olan zavallı sensin. Çok normal kalkışları. Bu ona, dünyanın tanıdığı sözde haklar. Dört çocuk kaldırırım sana, iki elimi ayrı ayrı ve aynı kaldırırım, tekmelerimi kaldırırım, cüzdanımı kaldırırım, çoraplarımı kaldırırım, çorbaları-salataları-tatlıları- kabuğu soyulmuş meyveleri kaldırırım. Daha neyimi kaldırayım? -Bunlar onun sözleri- Ve hiçbiri haksız sözler değil. Çünki o hep taşaklı. Ben sinek kızım, onlar hep kupa adamları. Aynı elin okşamasının merhametini yıllarca arayan ve çoğu zaman okşamamasından utanıp saklayan sen, denk değilsin! Aranızda yüzyıllar var. Aranızda iyiliğin ve kötülüğün savaşı... Yazık ki kiliseye baş kaldırılmıyor bu eksik bacak aranla. Ya ver tarlada koşacak çocukları ya da sonunu bile bile bu kumarı sürdür. Bir ses var biliyorum. Neticesi ne olursa olsun toprağını değiştiren senin. Taşak yerine çiçek eken bir toprak düşünüyorum. Orada her şey mümkün. Balık bile olmak bir şişede. Akşamın ahusunu seyredebilmek normlara karşı. O sesi duyuyorum, o sese dönüyorum daima. Azıcık eşitlik için nefes alıyorum. Bu cümle, yitik bir ülkenin içinde söylenmiş olmalı. Onun sözleri değilse kabul edilmemeli. Beyanımı iyi dinleyin ve beni hapsedin sonsuza kadar. Lütfen beni öldürün. Kupa adamların ülkesinden iyiliğe gidiş beyaz bir hiçlikten ibaret. Ya gelemezsem? Dönemezsem ya işte ben böyle çingene. İçime solarsa güller? Sinek kız, işte o zaman kupaların iyisi olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder