Ölüyorsun Altan!

Ne yazsam dinmeyecek öfkem.
Ne yazsan da affetmeyeceğim seni.
Yine de yaz ama,
Özledim.
Tüm mesele bu.



Hep istediğim gibi, mutlu ol.
Layıksın.
Dilerim muhtaç olma kimseye,
benim sana olduğum gibi
ve
dilerim ki hayat yaşatsın sana,
ne yaşattıysan insanlara.
Vefalı ol.
Düşün ardında kırdığın kalplerin parçalarını,
alma kimsenin ahını.
Ne güzel demiş Turgut Uyar;
' Üzulme değmez ' sözünü duymaktan sıkıldım.
Değmeyenlere zaten üzülmem. Üzüldüğüm şey,
değmeyenlere kalbimin değmiş olması.
Bizimki?
İki yürek arası koca bir kalp kırıklığı yığını.
Geçer. Umuyorum.
Sırtını dönme insanlara,
çünkü en kolayıdır sırtından vurulmak.
Güvende demiyorum herkese,
çünkü hayat bizleri
güvendiğimiz insanların,
güvensizliğiyle sınarmış.
'Hayal kurmak' yerine,
'hayat kurmak'tı senli mânâlarımın tümü.
Mânâlarım ziyanda...
İçimde ukde.
Yanıma biraz sen alıp
gidiyorum şimdi.
Bizi bulmak rota.
Dönemezsem,
her şeye rağmen
içinde yaşat biraz beni.
Kızma bana, saf bir aşıktı de benim için.
Lütfen.
''Tıpkı kum taneleri gibi,
koruyamadı dengeyi
yitirdi avuçlarının arasından'' de.
Ve,
geçse de sensiz yıllarım
vursan da sırtımdan,
her şeye rağmen
seviyorum seni.

Unutma.