Mürekkebe susayan kelebekti mesele
Mesele kelebekti, susayan mürekkebe
Yazdığı hiçbir şiir, adama yazdıklarına benzemeyen
Kelebeğin duymadı kimse çığlıklarını
"Çekip gitti bahar, bir demlik güneşe hasret;
Geleceksen gel ya da sus, beni azad et!"
Kanlı mendil köşelerine sindi mısralarım
Kimse geri getiremiyor senin benden çaldıklarını
Kimse sen gibi erimiyor ateşinde kalbimin
Ki baharda bin bir çiçek bu kalbim, bugün kış kıyamet
Buz yanığı ellerim, sesin' sıcacık merhem'et
Anlatamıyorum yangınlarını, ama kor kor baba ocağı gözlerin
Anlayamıyorum; yalnız, an'layabiliyorum
Yaralı dudaklarım, ve sen ağlıyorsun İsmet
Kül oluyor gözlerinin ateşinde, kurumuş odunlar misali kirpiklerim
Yanaklarından derip şiirlere konu oldum da geldim
Sen ağlıyorsun, ben yanıyorum;
Sen ağlıyorsun, ben sanıyorum İsmet
Sormuyorum hiç, ne zamana vuslat!
Demirden ördün kalbimin damarlarını
Gözlerinin ocağında pişiriyorsun şimdi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder